Szilágyi Sándor szerk.: Erdélyi Országgyűlési Emlékek 8. 1621-1629 (Budapest, 1882)

20. fejezet: 1622-1629 - Törvények és irományok

percipiat, qui perceptores a domiuo administratore proventuum suae Mattis, requirente necessitate, promoveantur et adjuventur. Hoc ita conclusum, determinatum et praesenti scripto comprehensum authoritate nostra plenipotentiali, a modo imposterum utrinque observandum firmum ac ratum, necnon semper valiturum esse volentes, propriis nostris sigillis et chirographis roboravimus et authentice expedivimus. Datum (•ugyanaz, mint az eldbbie, valamint az aldirdsok.) (A Neraz. Muz, kezirattdrdbol.). c) Anno 1627. Observationes quaedam ex actis et relatione commissariorum sacr. caes. regiaeque M a 11 i s F e r d i n a n d i II, ad e x e c u t i o n e m c o n c 1 usionum pacificationis cum Bettlenio anno 1626 Posonii factae. Comissarii erant excell"*us Johannes Biber, ma gcus Steph. Ostrosit, ge n

sus Georgius Hoffman camerae Scepusiensis administrator; apartevero Bettlenii SigismundusLonyai, Johannes Bornemisza, Steph. Kassai, David Belavary pro effectuatione conclusionum anni 1626. deputati. Ex relatione. 1. Commissarii suae Mattis cum ad liberas pervenissent civitates, exprobraverunt illis infidelitatem, antequam gratiam et clementiam illis suae Mattis detulissent, ostenderuntque, quantis in periculis versabatur Ungaria prolapsa in motas et intestinas factiones. Civitates responderunt, se id non proprio motu, sed desperatione auxilii facere coactos fuisse, cum civitates et regia illa omni auxilio s. M. destituta fuissent. 2. Eperjesino scriptum est Cassoviam per dnos commissarios s. M. Capitaneo supremo loci d. Francisco Prini pro hospitiis ordinandis, secl is rescripsit, se ad id quidem paratum esse, sed nihil habere is commissis a principe, ime potius sibi ita constare, quocl princeps Tokajini vellet peragi commissionem. Sic itaque jam requisito post hac princepe, cum 25. Martii terminus ad comparitionem Tokaium per principem praefixus instabat, et ne per ipsos procrastinatio procuraretur, Tokaium concesserunt; licet antea principem requisiverant, quod non Tokaium, sed Cassovia esset illorum terminus et locus executionis et complanationis,