Károlyi Árpád (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 11. 1605—1606 (Bp., 1899)

II. A SZERENCSI GYŰLÉS 1605. APRIL HAVÁBAN.

1605. JÚLIUS 15. 187 manos aiistriacos praeficiebat. Quanta insuper crudelitate et tyrannide dissoluti milites germani regii, Vallones, Itali, Gralli reliquias ITngariae, quotannis supra meritum vastabant, depraedabantur, caedes et oppressiones manifestas et execrandas in omnes status et ordines regni sine discretione exercebant nulli sexui parcentes, uxores maritis, liberos parentibus, filias noveunes octennes matribus, tenellas fratribus sorores innocentes et pudicas virgunculas eripiebant ad libidinem raptis abutebantur ac postea parentibus gravi pretio taxatas, foedatas, conspurcatas remmittebant, sine lachrymis recensere non possumus. Sed quis enumerabit inauditam tyrannidem praemissorum ? ut honestis auribus parcatur potius est supersedendum. De quibus intollerabilibus oppressionibus et extremis miseriis in omnibus comitiis S. C. tarn publice quam privatim in omnibus locis Ungari lanientabantur, conquaerebantur, protestabantur. Mittebant Pragam ad S. C. Mtem, oratores liumi prostrati supplicando orabant ne jura et libertates regni aboleret, licentiamque militum refraenaret. Postremo appellaverunt Summum Pontificem, Yestram quoque S. R, Mtem ut pro Ungaris apud S. C. et R. M

te

m intercederent

; frustra tarnen omnia, non responsum, non miserias (!) sublatae fuerant. Et ecce dum liaec aguntur ex insperato Joannes Barbianus Belgioiosa generalis Cassoviensis fingens se contra Turcas aliquid velle moliri, äuget militum germanorum numerum, conducit Ungaros pedites, nullo stipendio illis dato spe tantum futurae praedae eos lactans, ficta ex causa invadit serenissimum principem nostrum, ut vita et bonis eum privet, cui nulluni quoque conceditur ad S. C. M

ten

i justificandi nec scribendi, nec mittendi occasio et tempus, sed absoluta potentia armis arces ejus obsiduntur, expugnantur et depraedantur. Evasit quidem ex arce ipse princeps noster divinitus adjutus, et confugiendo ad praenominatos pedites Ungaros per generalem Cassoviensem modo praemisso conductos, quibus facti atrocitatem exponit, quo discrimine non modo ipse princeps noster, sed et omnes Ungari constituti sint, proponit, ultima necessitate adactus, tandem ea quae successerant eftecit.