Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 6. 1573—1581 (Bp., 1879)

II. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1576. JANUÁR- ÉS FEBRUÁRBAN

157G. J\NUÁK- ÉS PEBnUAUIiAV. 161 fuisse, caesareae Maiestati Vestrae aut mihi vei clicto vei facto ullo sese modo opponere, sed in fide et fidelitate debita, perpetuo constantissime perseueraturos, affirmando eiusmodi querelas ipsorum non tendere contra Maiestatem Vestram, sed contra intolerabiles Maiestatis Vestrae capitaneorum atque militum oppressiones, ideoque, ut iuxta ipsorum supplicata tempestiue prouideatur, uuanimi omnium consensu instandum fuisse, supplicando, ea verba per locumtenentem prolata in aliam ac meliorem partém interpretari, omnemque offensam, si quam eo nomine incurrissent, penitus animo eiicere vellem. Cum itaque errorem sponte agnoscant, quid Maiestas Vestra demitiganda exprobracione statuendum censeat, benigno eiusdem arbitrio obsequenter remitto. Datum ut in literis. Eiusdem Sacrae Caesareae ac Regiae Maiestatis vestrae obseruandissimus filius Rudolpbus. (Eredetije a bécsi állami levéltárban.) VII. 1576. Január 30. Miksa királynak, a sérelmek tárgyában az országgyűléshez intézett leirata. Maximilianus secundus, diuina fauente dementia , ele ctus Romanorum imperátor semper augustus etc. Reuerendi, spectabiles, magnifici, egregii, prudentes et circumspecti, deuoti et fideles syncere nobis dilecti. Ex libello supplici, serenissimo principi domino Rudolpho, Romanorum, Hungáriáé et Bobemiae etc. regi, filio nostro charissimo, a vobis bisce diebus porrecto, nobisque per Serenitatem suam transmisso, benigne cognouimus querelas vestras atque grauamina , Serenita ti suae , ratioue abusus, qúi circa supplicationes, publico interdum, quandoque priuato nomine exbiberi solitas, sub nostro regimine irrepserit, proposita. Quae cum? praesertim quoad protestationem, eidem supplicationi sub finem adiectam, duriora sunt, quam a vobis expectabamus, tum vero paulo ante, eiusdem rei occassione, ad praefatum filium no-Magyar Országgyűlési Emlékek. VI. 11