Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 4. 1557—1563 (Bp., 1877)

I. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS 1557. Júniusban.

1557. JÚNIUSBAN. .103 .103 Hungáriáé scse in adnimistratione victualium posthac omnem diligentiam adhibituros obtulerint, et iam maiestatis suae mentem cum victualium adniiiiistrandorum, tum operarum per colonas, ad finitimaram arcium fortificationem, prestandarum ratione e replica maiestatis suae, quam super responso ipsorum statuum facit, abunde cognouerint, 11011 aliud nunc restat agendum, quam ut, omissa ulteriore disputatione, tum diligenti victualium prouisione, tum aliis Omnibus viis et módis in futurum tót malis occuratur, et eiusmodi rationes constituantur, quibus ea precaueri queant. Itaque maiestati suae benigne admodum probatur et piacet consilium fidelium suorum ordinum ac statuum regni Hungáriáé de modo puniendi liay dones et inquirendi damna per eos fidelibus maiestatis suae subditis illata, et curabit maiestas sua, absque longiore mora, rem eo modo ad effectum perducere, et praeterea, ratione officialium et capitaneorum suorum externorum, accedente maturo consilio et deliberatione consiliariorum suorum Hungarorum et aliorum, ita prospici, ne íideles maiestatis suae status atque ordines regni Hungáriáé in posterum iustam de illis conquerendi causam habeant, et ut maiestatis suae mandata ab illis indigne non liabeantur, vei despiciantur. Et summatini maiestas sua, pro summa et paterna sua solicitudiue, cura et benignitate, qua erga fideles suos, ordines ac status regni Hungáriáé affecta est, deinceps quoque nihil eorum negliget, vei pretermittet, quo ipsis fidelibus suis regnicolis quies et securitas parari posse videbitur; tantumabest, quod ad ipsorum oppressionem et calamitatem ac extremum istius regni et antemuralis excidium conniuere velit, pro cuius scilicet conseruatione et defensione maiestas eius nullás curas, nullos labores, nullás molestias, nec maxima quaeque pericula unquam subterfugit, nec denique ullis sumptibus aut impensis pepercit, adeo quod ultra ea auxilia, quae ad instantiam et respectu maiestatis suae, sepenumero sacratissimum impérium et ceteri Christianae üeipublicae principes huc contulerunt, ipsa et proprium filium suum et reliqua etiam regna, et prouincias suas propemodum exinaniuerit. Quapropter hortatur et clementer requirit eos maiestas sua, cum videant omnia consilia et omnes conatus maiestatis suae ad commodum et utilitatem ipsorum tendere,