Fraknói Vilmos (szerk.): Monumenta Hungariae Historica 3. Monumenta Comitialia regni Hungariae 2. 1537—1545 (Bp., 1875)
X. A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS. 1542. Novemberben.
452 A POZSONYI ORSZÁGGYŰLÉS. castra et castella, bonaque et iura possessionaria praenominata spoliatis restituere, et gratiam regiam pro se irnpetrare recusarent, extunc ipsi, tanquam notorij inficleles Regis exnunc prout extunc, et extunc prout exnunc, de facto proscripti et condemnati habeantur, vniuersique Nobiles Regnicolae, qui eisdem seruitio obligati sunt, statim elapso illo termino duorum mensium, eosdem Joannem et Raphaelem Podmaniczki, sub poena notae perpetuae infidelitatis, confiscationisque bonorum suorum, relinquere debeant, nec illis amplius seruire praesumant. Si vero ijdem Joannes et Raphael Podmaniczki praesenti constitutioni nostrae paruerint et satisfecerint; extunc Maiestas regia de postulationibus ipsorum, si quas citra praescriptorum bonorum alienorum detentionem habent, instar aliorum fidelium Regnicolarum Maiestatis suae iudicium et iusticiam debitamque satisfactionem administrare facere dignetur. Articulus XLV. Cum denique publica quaerela sit, de certis quibusdam Morauis Nobilibus, eos stipendijs praefatorum Joannis et Raphaelis Podmaniczki impune viuere, pecudes et pecora fidelium subditorum Maiestatis eius abigere, interdum furto, interdum vero manu violenta auferre et in Morauiam propellere, et aut pro se retinere, aut alijs palam vendenda curare, interdum vero pro rebus, quae dictis Podmaniczki necessariae sunt, in foris publicis, commutatione facta, dare solere ; quod facinus, nisi per primos Marchionatus Morauiae illis admitteretur, subditi Regiae Maiestatis leuioribus damnis per illos alienos afficerentur, eo quod intra Regnum emptores vix habere possent. Caeterum ijdem stipendiarij Podmaniczki eisdem dominis suis, in destructionem subditorum Maiestatis Regiae, stipendijs eorundem Podmaniczki in ipso Marchionatu gentes conducere solent. Et quia ipsi Podmaniczki etiam in Ducatu Silesiae tales stipendiarios habere dicuntur: ideo publico nomine supplicamus, Maiestas Regia dignetur serio committere Capitaneis vtriusque Prouinciae, vt talibus iniurijs et damnis fideles et subditos suae Maiestatis, et alias satis superque afflictos, amplius afficere ne patiantur. Prouideatur etiam per Primores
