Zsinka Ferenc szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. XI. Budapest 1927.

94. sz. Miskolczi Csulyak István Diarium-ából. - 1. Miskolczi Csulyak István önéletrajza

Sero tandem ad preces meas mitior factus, irae moderatior, gladium vagina abdidit, et duas in faciem alapas Generoso inpingens minitabundus discessit

: et sie divina manu Generosus meus a plaga aut caede tutata fuit. Publico hospitio relicto ad populäres in aedes Petri Felekmanni Coronensis Transylvani, qui antea jam Heidelbergae in conjug'o vixerat, cum reculis transivi, mensamque ad tempus conduxi, eiusdem etiam diligentia, eodem adhuc die, Museum apud Philippum Hoffman V[enerabilem] D[ominum] publicumque iuris in academia professorem obtinui. Felkmannus in mensa sua aluit Petrum Ersec, Stephanum Kevi, Matthaeum Felegyhazi et Petrum Beekesi. Duodecima Julii, Magnificus tunc Academiae rector Bartholomaeus Koppenius, Locorum Theologicorum professor, antequam nomina nostra matriculae insereret, sublatis coetum versus digitis tribus pollice, indice et medio pro me Generosoque meo juravi, nos Academiae non dehonestamento, sed ornamento futuros, secundum academiae leges victuros neque aes alienum aut contracturos, aut debitoribus sine jactura satisfacturos. Coenam Philosophicam 18. Julii popularibus Generosus exhibuit. Octavo septembris Felkmanno fatis concesso, a mensa ipsius et musaeo Hofmanni, ad aedes mensamque Johannis Calvini, juris doctoris, sed tunc Ethices professoris migravi

; apud quem convixi ad 27. Januarii 1605. Relicto eius Musaeo, conduxi apud viduam Hartmanni ab Eppinge museum, non longe a Cancellaria, mensam vero iterum apud viduam Felkmanni, ad usque 18. Januarii 1606. Decima nona Januarii, mensam nactus sum-in foro publico apud Henrichum juniorem Germandum doctorem hominem alias Misanthropon, ubi convixi quamdiu Heidelbergae vixi. Mysanthropon dixi, quia intra unius anni duorumque mensium spatium non mihi visus est herus, quanvis in ipsius aedibus vixissem, intra quartam quadrantis horulae partem : multominus verbulum mecum non commutavit. Convictum hunc academicum ego ab ipsis fere incunabulis magno cum suspirio adeo ambivi, ut quotiescunque aliquem academicorum ad suos reducem videre contigit, toties deum apud me tacitus oravi, ex sua benignitate faceret mihi quoque aliquando alas in academiam volandi, et honestis studiis mentem jam initiatam honestioribus exornandi et tandem genti meae operam meam addicendi. Dominus exaudivit orantem : et non solum academiam salutare concessit, verumetiam ita gratio-