Stromp László szerk.: Magyar protestáns egyháztörténeti adattár. II. Budapest 1903.

2. Somogyi Péter naplója. 1557—1558. (Stromp László.) Kétrészben. Elmondja Oláh Miklós esztergomi érsek alatt Pozsonyban, Nagyszombatban, Znióváralján átszenvedett fogságát és vallatását és majd meg kiszabadulását .

Jamque tibi praesto vitám requie potituram perpetuo hanc peperit mors preciosa tua, Corporis interea membra condantur et astris Spiritus exultet secla per innumera, Atque melos pangat superum sine fine beatum Ultima post fata, caetera mors rapiat. Tu quicunque velis Satanae transire procellas atque sequi Christum: ferre mementó crucem, Non servus major Domino, auditorque Magistro Conveniet superos sic honorare suos. Ad armigerorum Capitaneos Regiae Majestatis sagacissimos, octostychon carmen. Multa túlit fecitque pius pro nomine Christi Nam regnum valida vi rapitur Superűm, Impius at gaudet mundus, sathanaeque ministri maeret enim Justus carceris oprobrio. Ego piam vestram proceres deposco tutelam Captivum eripiat vestra benigna manus, Ut vestris faveat captis, factisque creator dirigat hic vestra corda, animosquo pie. Ad elarissimum Virum Dnwm Oeorgium Prunczit Maccenatem suum candidissimum enchomistichon carmen Fragile dum patitur corpus ferrumque, minasque Ac gelidum frigus, saeva pericla simul Spes tarnen in Christo afflictos non deserit unquam constitit ac placide corda tremenda levat. En tua Maecenas subito famaque, decusque advolitat claris nota diuque viris, Nam pius es superis

: clemens in vincla retrusis dum tegis abjectos atque foves miseros. Tu quoque pelliceam vincto Reverende Georgi mittis et expensas dextra benigna dedis. Quo partim valeam ventas fugitare Aquilonis, hyrsutamque hiemem

: frigus et aere gelu

: Utque inopi partim vitae succurrere possim sie miserae afflictae, Rebus in ambiguis. Quae mihi cuneta super gratissima valde fűére Rebus in adversis: haec retinere juvat. Inde deo satago laudes persolvere dignas Atque memor vestri Semper adesse volo.