Evangélikus egyházkerület főtanodája, Sopron, 1857
Oratio quam schola soproniénál jubilaeum seculare tertium celebrante, in ludi eiusdem literarii auditor io, €ial. ©ctobris anni 1857 habuit Jos. Paulus de Király Gymnasii Director. Qiuodsi sedulus naturae scrutator, auditores aestumatissimi, in elato montis cacumine luce prima constiterit, limpidoque circumlusus aere oculos in diversissimas rerum compagines direxerit: sentiet ante omnia praesentiam Omnipotentis, mirabitur eius in terrestribus magnificentiam, adorabit in coelestibus sapien- tiam, fatebiturque cum Ovidio : Nil ita sublime est supraque pericula tendit, Non sit ut inferius suppositumque deo. proximis dein gaudebit obiectis humanam redolentibus industriam, scrutabitur remotiora, sectabitur longo di- vulsa spatio sensuque indolis percitus gratissimo avidis sorbebit animo divina munera haustibus. — Haec no- strorum est imago conatuum. In vertice trium stamus seculorum, acie recordationis indelibata miramur incunabula ludi huius literarii, qui Deo 0. M. annuente uti quondam surrexerat, ita nunc futuris stat temporibus. Suavis est, Cicerone teste, laborum praeteritorum memoria, at longe suavior humanaque praecellentia dignior nisus est virorum, quorum facta non eadem teguntur caligine, quae corpora eorum dudum offuderat; ipsas laureas, quibus ornari iustum erat, edax abolevit vetustas, at mortali vice superior est virtus, quae repulsae nescia sordidae, ut vates ait, intaminatis folget honoribus. Lugemus quidem merito eos, qui fatis succubue- runt implacabilibus, verum tarnen recreamur eorum spiritu, excitamur eorum conatibus, beamur eorum memoria, quaerevelat, quomodo senserint, quid anhelaverint, cur facta ediderint perennia. — Unda succedit undae, — flumen ipsum perdurat, guttaeque pelagum emensae vaporeoque velamine per aera natantes lege rerum mirabili novas rursum nutriunt scaturigines; — haec est mortis, haec vitae vicissitudo, ut in omnibus caducorum aeque vereamur primordia, ac aeternorum consalutemus triumphum. — Obiere, — vivunt, nam vixere patres posteritati, cum obitus eorum opulentissima vitae severit semina. Mittamus igitur funestas com- memorationis querelas, temperemus a lacrymis, abstineamus a luctu mortalibus debito, nec tarnen, quae fixa exactaque sunt dimovente: hisce hodie serenitas regnet atriis, nunc spes nutriat fidissima mentem, hie sancta pietatis excubet alacritas. Tria musarum haec sedes vicit secula, decern tempori succubuere propagines, centum funesta naturae lege periere civitates, infinita millia siderum aeterno fors cooperta velamento evanuere : haec tarnen ingeniorum palaestra inconcussa stat, incolumis fovetur, imperterrita floret. — Cui haec deben- tur munera ? Tibi pater coelestis, quern sincerissimis adoramuus suspiriis, qui in minimis quoque maximum te praebes, qui fonté sapientiae bonitatisque perenni animos recreas, qui regis et conservas omnia, ut tuo digna reddantur amore! Tibi primas gaudii immolamus hostias, tibi summae vovemus documenta pietatis, tibi optimo maximo benignissimo! Vos nunc praesertim memoro fautores aevi praeteriti, vestris has mitto inferias ma- nibus! vos statuistis conservastis ac ditastis haec literarum sacella, vos tulistis mala, nobis bono futura *
