Püspöki körlevelek 1914 (Szombathely, 1915)
92 Nr. 5806. Absolutio generalis et benedictio papalis tertiariis saecularibus impertienda. Nr. 5807. Circa indulgentiam „Toties quoties“ crucifixis adnexam. Nr. 5808. S. Pauli Epistolae ad Hebraeos auctor et compositionis modus. Acl supremam hanc Congregationem S. Officii sequens dubium pro opportuna solutione propositum fuit: „Cum penes Superiores Regulares sit facultas delegandi sacerdotem ad Absolutionem generalem et Benedictionem papaiéin impertiendam Tertiariis saecularibus, quaeritur, utrum superiores illi possint delegare sacerdotem non approbatum ad confessiones audiendas, saltem si ille sacerdos sil ex suis subditis, et hoc fiat in propriis ecclesiis“. Emmi et Rmi Cardinales, Inquisitores generales, feria IV, die 27. maii, anno 1914, in ordinaria Congregatione adunati, respondendum esse censuerunt: „Superiores Regulares posse ad Absolutionem generalem et Benedictionem papaiéin impertiendam Tertiariis saecularibus in propriis ecclesiis delegare sacerdotes sui Ordinis etiam non approbatos ad confessiones audiendas“. Et SSmus Dominus noster D. Pius div. prov. Pp. X. in audientia R. P. D. Commissario S. Officii impertita, feria V. die 28. iisdem ac supra mense et anno, sententiam Emmorum Patrum benigne approbare dignatus est. Contrariis quibuscumque non obstantibus. D. Card. Ferrata, Secretorius. L. t S. Fr. Dom. M. Pasqualiga, O. P., Comm., Glis S. O. Supremae sacrae Congregationi S. Officii relatum est, sacerdotes quosdam consuevisse benedictione donare crucifixos, asserentes iisdem applicare plenariam Indulgentiam, toties a fidelibus lucrandam, quoties osculum alicui ex praefatis crucifixis infixerint; id vero apostolira auctoritate. Quum non sit de Romanae Ecclesiae consuetudine in facultatibus indulgentias applicandi quosdam limites discretionis excedere, ad mentem decreti S. Indulgentiarum Congregationis d. d. 10. augusti, anno 1899, in quo aliquot exhibentur regulae, „quibus prae oculis habitis, nedum locorum Ordinariis, sed et ipsis christifidelibus facilis aperiretur via ad dignoscendum, quodnam sit ferendum iudicium de aliquibus idulgentiis, quae passim in vulgus eduntur, dubiamque praeseferunt authenticitatis notam“, visa est asserta facultas aut mere dictitata, aut praepostera interpretatione accepta. Hisce considerationibus permoti Emi ac Revmi Patres Cardinales generales Inquisitores feria IV, die 10. iunii, anno 1914, censuerunt, esse de hac re Sanctissimum consulendum. Sanctitas porro Sua in audentia feria V. subsequenti, die 11. iunii, eodem anno, R. P. I). sancti Officii Commissario impertita, mentem suam benigne aperire dignata est, et mandavit sequens expediri decretum: „Facultas benedicendi crucifixos cum indulgentiae plenariae applicatione, toties quoties nuncupatae, sive personaliter a Summo Pontifice, sive quomodocumque ab apostoliea Sede, per tramitem cuiuslibet Officii vel personae obtenta, ita et non aliter est intelligenda, ut quicumque christifidelis in articulo mortis constitutus aliquem ex huiusmodi crucifixis benedictis, etiamsi illis non pertineat, osculatus fuerit, vel quomodocumque tetigerit, dummodo confessus ac sacra Communione refectus, vel si id facere nequiverit, saltem contritus, Ssmum Jesu nomen, ore, si potuerit sin minus, corde devote invocaverit, et mortem tamquam peccati stipendium de manu Domini patienter susceperit, plenariam indulgentiam acquirere valeat. Contrariis quibuscumque non obstantibus“. D. Card. Ferrata, Secretorius. E. t S. Fr. Dom. M. Pasqualigo, O. P„ Comm. G.lis S. O. „De auctore et de modo compositionis Epistolae ad Hebraeos. — Propositis sequentibus dubiis Pontificia Commissio „De Re Biblica“ ita respondendum decrevit. Quaer. I Utrum dubiis, quae primis saeculis, ob haereticorum imprimis abusum, aliquorum in Occidente animos tenuere circa divinam inspirationem ac Paulinám originem epistolae ad Hebraeos, tanta vis tribuenda sit, ut, attenta perpetua, unanimi ac constanti Orientalium Patrum affirmatione, cui post saeculum IV. totius
