Püspöki körlevelek 1897 (Szombathely, 1898)

2

Multiplici nempe virtuti huiusce Spiritus, qui in procreatione mundi ornavit coelos1 et replevit orbem terrarum2, in eiusdem redemptione perfectio operis erat providentissime reservata. — Iamvero Christi Servatoris, qui princeps pastorum est et episcopus animarum nostrarum, exempla Nos imitari, ipso opitulante, continenter studuimus ; religiose insistentes idem ipsius munus, Apostolis creditum in primisque Petro, cuius etiam dignitas in indigno haerede non deficit3. Hoc adducti consilio, quaecumque in perfunctione iam diuturna summi pontificatus aggressi sumus instandoque persequimur, ea conspirare voluimus ad duo praecipue. Primum, ad rationem vitae Christianae in societate civili et domestica, in principibus et in populis instaurandam ; propterea quod nequaquam nisi a Christo vera in omnes profluat vita. Tum ad eorum fovendam reconciliationem qui ab Ecclesia catholica vel fide vel obsequio dissident; quum haec eiusdem Christi certissima sit voluntap, ut ii omnes in unico Ovili suo sub Pastore uno censeantur. Nunc autem, quum humani exitus adventantem diem conspicimus, omnino permovemur animo ut Apostolatus Nostri operam qualemcumque adhuc deduximus, Spiritui Sancto, qui Amor vivificans est, ad maturitatem fecunditatemque commendemus. Propositum Nostrum quo melius uberiusque eveniat, deliberatum habemus alloqui vos per sollemnia proxima sacrae Pentecostes de praesentia et virtute mirifica eiusdem Spiritus; quantopere nimirum et in tota Ecclesia et in singulorum animis ipse agat efficiatque praeclara copia charismatum supernorum. Inde fiat, quod vehementer optamus, ut fides excitetur vigeatque in animis de mysterio Trinitatis augustae, ac praesertim pietas augeatur et caleat erga divinum Spiritum, cui plurimum omnes- acceptum referre debent quotquot vias veritatis et iustitae sectantur: nam, quemadmodum Basilius praedicavit : Dispensationes circa hominem, quae factae sunt a magno Deo et Servatore nostro Iesu Christo hirta bonitatem Dei, quis neget per Spiritus gratiam esse adimpletas i?

Antequam rem aggredimur institutam, nonnulla de Triadis sacrosanctae mysterio placet atque utile erit attingere. Hoc namque substantia novi testamenti a sacris doctoribus appellatur, mysterium videlicet unum omnium maximum, quippe omnium veluti fons et caput; cuius cognoscendi contemplandique causa, in caelo angeli, in terris homines procreati sunt, quod, in testamento veteri adumbratum, ut manifestius doceret, ah angelis ad homines Deus ipse descendit: Deum nemo vidit unquam : Unigenitus Filius qui est in sinu Patris, ipse enarravit5. Quisquis igitur de Trinitate scribit aut dicit, illud ob oculos teneat oportet quod prudenter monet Angelicus : Quum de Trinitate loquimur cum cautela et modestia est agendum, quia, ut Augustinus dicit, nec periculosius alicubi erratur, nec laboriosius aliquid quaeritur, nec fructuosius aliquid invenitur°. Periculum autem ex eo fit, ne in fide aut in cultu vel divinae inter se Personae confundantur vel unica in ipsis natura separetur ; nam, fides, catholica haec est, ut unum Deum in Trinitate et Trinitatem, in unitate veneremur. Quare Innocentius XII, decessor Noster, sollemnia quaedam honori Patris propria postulantibus omnino negavit. Quod si singula Incarnati Verbi mysteria certis diebus testis celebrantur, non tamen proprio ullo festo celebratur Verbum, secundum divinam tantum naturam: 1 2 3 4 5 6

1 loh' XXVI. 13.

2 Sap. I. 7.

3 S. Leo M. ser. II. in anniv. ass. suae.

4 De Spiritu Sancto c. XVI, n. 39.

5 Ioann. I. 18.

6 Summ. th. ia, q. XXXI, a. 2 ■ Be Trin. I., I, c. 3.