Alber, Joannis Nepomuk: Epitome institutionum historiae ecclesiasticae (Agriae, 1826)-90

Epitome Tart. II. loco motus cum confugisset ad Zosimum Papam; is Faustinum Episcopum , Philippum et Asellum Presbyteros in Africam miserit ea de causa, ut Apiarius, quem judicasset innocentem esse, re­poneretur ad Presbyteratus gradum, idque lega­tos ursisse vi Canonis Nicaeni, sed qui ex Sar- dicensi Concilio sumptus fuerit, in Nicaeno au­tem Concilio non exstiterit. Attamen ab Episco­pis Africanis repositum esse Apiarium , non ta­men in Siccensi , verum Tabracensi Ecclesia: cumque etiam hic rursus ex Presbyteratu deje­ctus fuisset ob crimina, is vero etiam nunc ad Caelestinum Papam recurrisset, iterumque ab hoc illius reponendi causa legati in Africam venis­sent, sed is crimina sua confessus fuisset, scri- pissse Africanos Episcopos Caelestino Papae, ne a se excommunicatos in' communionem suam ul­tra reciperet, quia hoc etiam a Concilio Nicae­no definitum sit, et abstineret etiam a suis Cle­ricis in Africam mittendis, ne fumosum typhum seculi in Ecclesiam Christi videatur velle indu­cere. Est autem res haec tota , quae fertur acta inter Zosimum , et Episcopos Africanos nonnisi ficta, et ne figmentum quidem adornatum bene. Nam ille canon, qui dicitur ab legatis Zosimi sub nomine Canonis Nicaeni non recte productus, est revera in Nicaeno Concilio conditus, non in Sardicensi. Id, quod jam supra Part. I. $. 66. declaratum est: sed neque istud quod constitu­tum hoc canone est , initium sumpsit a Nicaeno Concilio , quem Julius T. Papa morem antiquum vocat, a Concilio Nicaeno solummodo confirma­tum. Romanus Pontifex habet sibi datum a Chri­sto Primatum jurisdictionis supra universam Ec­clesiam. Qualis igitur iste Primatus jurisdictio­nis esset, si Romano Pontifici non esset jus re-» ci­118

Next

/
Oldalképek
Tartalom