Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e
institutis Ecclesiae Catholicae, quae Lutherus abjecerat, ut sunt jejunium, et abstinentia certi» diebus a carnibus reliquerunt cujusque arbitrio. Hi Atliaphoristae, illi Rigidi sunt dicti. Matt hia» Flacius Illyricus, cuili se Adiaphoristis vehementer opposuisset, habebatur et ipse inter Rigidos: ulterius vero procedens in cudendis novis dogmatibus , asseruit peccatum , quod ab Adamo transfluit in omnes ejus posteros, esse ipsam animae rationalis substantiam: quod ipsi Protestantesalii ita aversabantur, ut vehit haereticum e suo coetu ejecerint. Est omnino impium, atque perversum hoc asserere. Nam cum Deus sit creator, et factor totius hominis, adeoque etiam animae, peccati auctor, et effector ipse esset Deus. Non eo minus nactus sectatores est, qui dicti Substantialis tce sunt. Illorum , qui historiam Eccle ia- slicam sub nomine Centuriatorum Magdeburgen- sium voluminibus tredecim ediderunt, plures enim erant consociati ad hoc opus, Flacius praecipuus est. De quibus Centuriatoribus jam etiam in Pro- legomenis dictum est. Alia rursus enata inter Pro- tesfcantes secla est, dicta Synergistarum auctore Tictorino Strigelio Professore Jenensi, qui asserebat, non tanturh Spiritum sanctum, et verba, quibus confertur Baptismus, sed ipsius etiam hominis, qui ad Baptismum accedit, voluntatem esse causam justificationis. Itaque Deum, et hominem composuit in opere nostrae justificationis. Andreas Osiander (proprium illius nomen fuit Hosenenderle, sed mutavit, ut moris tunc fuit aliis etiam Protestantibus) ex Brandeburgico Mar- ehionatu oriundus, et Franciscus Stancarus Mantuanus pariter conditores novarum sectarum inter Lutheranos fuerunt. Osiandri praecipuus error fuit, hominem non fieri justum per fidem , veg 4 Institut. Hist. Eccl. Pars V.
