Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

7 '2 Institut. Hist. Eccl. Pars H.

cito , quo pacto aerarium exhaustum instaurare posset, suggessit, Religionem per Lutherum reformatam ut susciperet, et ad regnum reciperet; sic enim bona conscientia posse bona Episcopatuum, et Abbatiarum ad se trahere : vimque habuit hocce apud Gustavum consilium. Quid multa? Ipse Lutherus testatur, quid quaesiverint ii, qui secuti eum sunt, et quo prolapsi per ejus Evangelium sint. Nihil, inquit Tom. 3. Oper, in Psal. 2. ex nostra doctrina natum est honi. Nam sta- tim postquam Evangelium nostrum insonuit, secuta est seditio horribilis agricblaru/n ( Anabaptistáé hi fuerant, de quibus adhuc dicetur) orta sunt dissidia, et sectce , dissoluta disciplina , ac quasi effractis legum repagulis sumpta licentia omnes coeperunt uti, sicut profecto verum est. Major enim licentia omnium vitiorum nunc est, equam fuit superioribus temporibus, cum metu vulgus coerceretur: quod nunc tamquam ejjrcenis

equus , pro libidine agit omnia. Nam Ecclesiastica vincula contemnit, quibus prius sub Papatu tenebatur, et abutitur quoque civilis magistratus negligentia. Ha?c incommoda omnia, quee neuti- quam levia sunt, adversarii nostree dic trinas, seu Euangelio imputant. Idem Tom. 5. Enarrat, in l. Corinth, cap. i5. de sectatoribus suis: Futurce vitas rationem habent nullam, sed sicut credunt , ita vivunt’, sunt, et manent sues , et sicut sues moriuntur. Protestantes venditant, per reformationem suam, cujus auctor fuit Lutherus, esse instaurata Sacra, et Religionem ad puritatem revocatam. Eodem vero auctore Luthero Religionis instituta apud se convulserunt omnia, eliminarunt dogmata Religionis , quae semper credita sunt ab universa Ecclesia, ad majorem vitiorum omnium, licentiam devenerunt, ut ipse fassus est Lutherus,

quam