Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

contra omnes, qui doctrinam, a Protestantibus susceptam, adgrediuntur, arma sumere liceat. Apud Bossuet Hist. Variat, lib. 4. Sleidanus lib. 7, Justa potestas, quam exercent Principes, et a Deo habent, non est vis , cui resistere liceat. Non est enim potestas, nisi a Deo. Itaque qui resistit potestati, Dei ordinationi resistit. Qui autem resistunt, ipsi sibi damnationem acquirunt. Rom.

l5. Y. 2.

Novus apparatus Solimanni adversus Hungáriám , et Germaniam, quam jam tentaverat anno 1529. oppugnata Vienna, curas non mediocres injecerat Carolo Imp. Hac de causa Comitia Imperii indixerat Spiram : quae vero, mutato ejus consilio, habita sunt Ratisbonae a. i532. Credidit, Germaniam non aliter futuram parem resistendo hosti, quam si concors facta esset. Ad hanc igitur concordiam vocabat Protestantes. At vero hi, placita , quae sibi, auctore Luthero, assumpserant, dimittere nolebant. Attamen consenserant Imperatori , ut fieret generale Concilium, idque indiceretur intra sex menses, et si Romanus Pontifex nollet, ipse Imperator hoc indiceret, et institueret, quasi jure suo. Jam antea Imperatori petenti , ut convocaret Concilium, Pontifex renuit dare consensum. Dicebat dogmata Religionis, quae credita in Ecclesia semper essent, et jam antea adversus eorum impugnatores discussa , ac dijudicata ab Ecclesia, etiam in ipsis generalibus conciliis , non debere denuo, tanquam adhuc ambigua , et controversa, deduci in judicium. Jus autem Imperatori generale Concilium indicendi, et celebrandi Protestantes tribuerunt ex sua sententia, habendo eum pro capite Ecclesiae. Hi venditarunt, vendilantque etiam modo, suam refor- ' * maA Sec. XrI. usque ad Sec. XIX. 61