Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

A Sec. XVI. usque ad Sec. XIX. 4f

jus modi omnia erant, adversum quae Lutherus* se erexerat, utpote qui arma sua omnia sumpserit ab haeresibus, jam olim contritis ab Ecclesia, Sed nec ipse Lutherus contentus erat isto hujus conventus statuto, quod isto edictum Wormatien- se, adversum se factum, renovatum esset.

Carolus vero Imperator, quamvis statuta haec, per conventum Norimbergensem facta , per edictum suum rata habuisset, tamen cum ei a Cle- mente Papa demonstratum fuisset, quam inconsulte facta essent, ea fuit aequanimitate; ut alia» edicto suo ista reprobaverit, professus talia neque se posse, nec velle admittere, e*t confirmato Wormatiensi decreto districte inhibuit, ne quid in iis , quae Catholicam fidem concernunt, absquo Apostolicae Sedis, atque sua, et oecumenici Concilii auctoritate attentaretur, sed totum hoc ad proximum generale concilium, Papae auctoritate convocandum, differretur. Hanc epistolam Caro- li Jmp. Coclaeus habet in Actis, et scriptis Lutheri ad a. 1024. Videtur illud prius edictum, a No-« rimbergensibus tantum Caroli nomine editum esse , ejusque vicaria auctoritate , quod vero is , cognita ejus indole, sustulerit. Nec Spirae sunt illa comitia celebrata, quae erant in Norimber- gensibus comitiis constituta ad diem S. Martfhi, cum ab Imperatore permissum non fuisset de iis tractare, et statuere, ad quae tractanda, et statuenda haec comitia erant indicta. Sed neque in comitiis Norimbergensibus de re ejusmodi fuisset cogitatum, nisi in his jam Lutheranica factio praevaluisset. Hon enim inde intelligitur. Nam terminato Norimbergensi conventu, Principes Catholici, qui in hoc affuerunt, et ipse Ferdinandus Archidux cum legato Komani Pontificis Patisbonam,