Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

dit in Christum. Numquam Lutherus tam pronis auribus auditus fuisset, si in eo perstitisset, quod facere coeperat, ita satisfactionis necessitatem ad obtinendam peccatorum veniam asserendo, ut rigorem poenitentiae, positum in satisfactionis operibus, negaret posse mitigari per Indulgentias. Sed qui primo tantum Dominicanis volebat aegre facere, deinde dum tantum obtrectandi causa quaesivisset, quae illis posset vitio dare, incidit ipse indaqueos errorum: quos cum nollet recognoscere , ne Dominicanis cedere palmam videretur ; obfirmavit se adversus ipsius etiam Ecclesiae auctoritatem , nec hanc, quae ipsum evellere voluisset ab erroribus, audire; et morigerum se ei praebere voluit. Anno 1617. in die ultima Octobris, qua Lutherus propositiones suas publice exposuerat Wittembergae, ejus sectatores epocham fixerunt, suae ut eam vocant, Reformationis.

s6 Institut. Hist. Heel. Pars H.

5- 6.

Lutherus preesefert omnem observantiam erga Rom. Pontificem. Ejus disputatio cum Eckio. Inquisitio in ejus doctrinam facta per Card. Cajetanum.

Lutheri propositiones, dispersae, quemadmodum dictum est , per totam Germaniam, ab omnibus, quibus cordi erat Religio, improbabantur: cumque nullum eidem posset esse dubium, quin futurum esset, ut hae in judicium vocentur , ad Hieronymum Episcopum Brandebur- gensem dedit literas, quibus profitebatur, se, quidquid asseruisset, substernere judicio Ecclesiae.

Erant