Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

25

A Sec. XVI. usque ad Sec. XIX.

x- 1

nonaginta: quas Wittembergae affixerat ad valvas Ecclesiae, ut legi possent ab omnibus, easdemque sparsit per universam Germaniam: et paulo post denuo alias similes propositiones quinquaginta vulgaverat.

His autem Tetzellius, cujus jam facta mentio est, suas opposuit assertiones, insurrexeruntque statim in Lutherum permulti etiam alii, errorumque arguerunt ejus propositiones. In bis, cum sibi propositum habuisset, impugnare Indulgentias , quasi officerent doctrinae orthodoxae de Satisfactione; tamen ipse asseruerat non aliud requiri ad obtinendam peccatorum veniam a Deo nec tantum quoad culpam, verum etiam temporalem poenam, quam fiduciam de obtenta venia, ipsius doloris etiam de offenso Deo per peccata remota necessitate: et quod in Indulgentias falso contulit , quasi per eas tolleretur satisfactio , hujusque obligatio; hoc ipse ex vero fecit, ponendo solam fiduciam, qua remittantur peccata. Quin ipsum etiam Sacramentum poenitentiae penitus sustulit. Ejus enim ista etiam erat assertio : Solam fidem in Christum esse, quae peccatorem justificet, ab eo, qui fidem habet, virtutem Sacramenti percipi sine absolutione facta per Sacerdotem. Ejusdem Lutheri etiam erat: Crede fortiter te absolutum, et absolutus vere eris, quidquid sit de contritione: omnia in eo consistunt, ut sine haesitatione eredas te absolutum esse. Nec tantum opera satisfactionis amovit a Sacramento poenitentiae, sed etiam generaliter de omnibus pietatis operibus, et studio pie vivendi istud ejusdem Lutheri effatum fuit: Eum, qui credit pervenire ad gratiam faciendo , quod in se est, peccatum peccato cumulat: solus ille justus est, qui sine opere multum cre-