Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.5. (Agriae, 1825) - 89e

neret vacans beneficium ; sin minus, Regi relictum, erat, alium intra menses tres nominare, secuä ipse Romanus Pontifex provideret. Provisio etiam asserta est eidem Romano Pontifici, ad beneficia vacantia in curia Römana, hoc est, eorum, quos profectos Romam , ibi contigit morte decedere. In conventis et illud fuit, ut eorum, qui ad beneficia nominarentur tertia pars esset, ut minimum gradu Doctorali insignitorum Theologiae , vel Juris Ecclesiastici. Cetera spectabant in hoc Concordato ad Appellationes, ne fierent, ad ultimum judicem, praetermisso medio nisi in summis causis ; ad poenam excommunicationis , et interdicti: ne loca interdicto afficerentur, nisi eorum domini, vel magistratus huic causam dedissent ; excommunicatos solummodo eos esse vitandos qui publice denunciati, et manifesti essent: et praeter haec quaedam alia.

Hoc Concordatum non omnibus placuit Gallis , eique obstrepebant Senatus Regius, quod Parlamentum Galli vocant, Universitas Parisiensis, nec non plures Episcopi. Querabantur libertate eligendorum Episcoporum, quam possederint jure antiquissimo, spoliata esse Collegia Canonicorum : et siquidem etiam ipse Romanus Pontifex crearetur per electionem Cardinalium, cur non idem, ipsis relinqueretur quoad Episcopos ? At vero Leonem ista ipsa electio, quae vigebat in Gallia, movit ad hanc rationem nominandi Episcopos, constitutam per Concordatum. Erat enim haec electio solo nomine, nulla re: cum jam in hac etiam semper Rex ipse daret Canonicis, quem deberent eligere; ac deinde Pontifici proponeretur velut canonice electus, minusque facile esset eidem Pontifici hunc rejicere, etiamsi videret in,3 * , diA Sec. XVI. usque ad Sec. XIX. 19