Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
tificem intercessit dissidium. At vero Fridericus cum hunc electum esse intellexisset, Praevideo, ait, amicum Cardinalem, me habiturum inimicum Pontificem. Innocentii prima cura fuit reconciliare Fri- dericum, qui ipse etiam per literas Innocentio gratulatus erat de adepto Pontificatu Tractatumque statim est de concordia per legatos utriusque partis. Conditionibus, quas Pontifex proposuit, ita assensi sunt legati Friderici, Raymundus Comes Tolosanus, Petrus de Vinea, et Thaddaeus de Svessa, ut de his observandis ab Imperatore etiam hujus nomine jusjurandum dederint. Conditiones erant, ut Praesules, quos captivos tenebat liberos dimitteret, damna illata Ecclesiis, et Praesulibus, vel aliis sarciret, idque tali moderatione ut Pontifex Friderico offerret, si Ecclesia ipsum in aliquo contra debitum laesisset, quod non credat, se paratum esse hoc corrigere: si vero is diceret, se in nullo laesisse Ecclesiam contra justitiam, sed se laesum a Papa; promitteret se Reges, Praelatos, et Principes tam secula- res , quam Ecclesiasticos ad aliquem tutum locum invitaturum, ubi vel per se, vel per suos legatos judicium de hoc ferant, se autem paratum fore de consilio hujus Concilii ad satis faciendum Imperatori, et revocandam sententiam, si hanc injuste latam in eum esse , judicatum esset. Sta- tim vero ab hac pactione Fridericus resiliit, et absolutionem ab excommunicatione, quae sub his conditionibus, quae dictae sunt, ei promissa est, petiit sibi tribui prius, quam aliquid eorum faceret , de quibus fuit conventum in sponsione. Nec hoc satis. Insidias struxit Pontifici conatus «um capere: non alia utique de causa, quam ut •hunc, 74 Instil. Hist. Eccl. Pars IV.
