Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
56 Instit. Hist. Peel. Pars IP. llbus yenisset res eadem ad alios pl ures, et quod Lutgardis Cantipratensi, omnibusque Sanctimonialibus voluit notum fieri, idem nec occultum tenuit coram aliis. Ita vero, quae res ad notitiam multorum pervenisset, et cujus fama valde serpsisset , non fuisset tantum a solo Cantipratensi memoriae prodita, verum a Scriptoribus etiam aliis: qui vero, quamvis plures sint, de rebusque ab Innocentio gestis, ejusque vita scripserint; tamen nihil de hoc habent: quin nonnisi talibus laudibus eum celebrant, ut nequidem suspicioni locum dent, talium flagitiorum fuisse reum, quae Cantipratensis nec proferenda esse censu erit, et in quibus ita haeserit, ut horum nonnisi in extremis eum poenituerit. Rigordi de Gestis Philippi Augusti Galliae Reg. haec de Innocentio verba sunt: Innocentias Papa celebravit Romce concilium, vir clari ingenii, magnae probitatis , et sapientiae, cui nullus secundus tempore suo. De eodem S. Antoninus Part. III. tit. ig. cap. l. Post innumera, inquit, opera egregia virtutum demum beato fine quievit. Auctor \ itae illius Mss. in biblioth. Tallied. ajrnd Raynald. ad hunc an. ^Jd talem, inquit, se mediocritatem reduxit, quod vasa aurea , et argentea (mensae suae) in lignea, et vitrea commutavit, pelles armellinas, et grisias transtulit in agninas : mensam suam tribus ferculis voluit esse contentam, etc. Innocentio in Pontificatu successit Honorius III. Pontificali nomine, antea Cencius Sabellus, dignitate Cardinalis. Intentus in eam curam fuit Honorius summopere, ut quemadmodum decretum erat in Concilio Lateranensi, quod Innocentius III. celebraverat, validae cojriae mitterentur I qrsus in Orientem, Fvidericus II, dum a. 1215, Aquis-r*
