Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d
6 Institut. Hist. Eccl. Pars IV. pus sedem, sibi Cantuariae collocaverat, omnium principem inter ceteras Angliáé Episcopales sedes. Hinc origo monasterii, in quo ipse Archiepisco- pus etiam habitaret, nec non illud, quod penes Monachos esset jus eligendi Archiepiscopum Can- tuariensem, inductum consvetudine. Iidem Monachi Relandum, quem elegerant, miserunt etiam Romam, ut a Pontifice peteret confirmari in Archiepiscopali dignitate, eaque cum conditione , ad quam se jurejurando debuit obstringere, ne priusquam Romam pervenisset, ulli mortalium manifestaret se electum esse Archiepiseo- pum. Studebant illius confirmationem obtinere prius a Pontifice , quam alia pars Monachorum posset agere adversus eorum factionem. Relandus silentium non servavit, verum statim ut in Flandriám venit, se publicavit, electum Archiepiscopum esse. Rem indigne ferentes ceteri Monachi Joannem R.egem adierunt, et obtento ejus consensu aliam electionem instituerunt, Joannique Grei, Episcopo Norwicensi, quem et ipse Rex liabere voluit, suis suffragiis Archiepiscopatum detulerunt. Ex utraque parte deinde Monachorum pergunt Romam legati, cumque pars altera adversus alteram coram Pontifice disceptasset, et impetiisset altera alterius electionem, Pontifex eo consilio, ut discordiae flammam opprimeret, neutram electionem ratam habuit, sed Monachos quindecim, communibus suffragiis delectos ex Cantuariensi monasterio ad se Romam jussit venire, ibique coram se instituere novam electionem ad praecavendam discordiam, et contentionem si haec facta esset Cantuariae: hisque proposuit, Stephanum Langthon virum apprime doctum , jamque Cardinalis etiam dignitate fulgentem sperans, hunc futurum ipsi etiam Regi acce-
