Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.4. (Agriae, 1825) - 89d

dico in suis peccatis, petita prius venia ab ipso Domino usque ad terree pavimentum coram te justissime, ac sanctissime Pater inclino, Perfectio Sacerdotii, Pastor optime, honestatis , ac sanctitatis Princeps, piissime Ductor eorum, equi in via hujus peregrinationis incedunt, qui studio , et sanctitate ceteris viam salutis ostendis, Domine Eugeni Papa magnae urbis Romce, omnium Ecclesiarum Christianarum Apostolice Pastor , Principum Christi sedium unice, venerande Patrum, ac Sacerdotum Princeps etc.

Florentiam postquam Andreas cum Alberto pervenisset, literasque a Patriarcha Joanne Eugenio reddidisset, et is ex eo exquisivisset, quaenam Jacobitis essent dogmata, et in quibus nam discreparent in fide a Romana Ecclesia, decretum Unionis Pontifex pro iisdem Jacobitis confecit, in quo exposuit quidnam orthodoxe credere deberent, speciatimque quoad ea , quae post Eutyche- tem , etDioscorum falsa tenebant dogmata. Iisdem tradidit Canonem librorum divinorum , et cum aliorum Conciliorum omnium oecumenicorum auctoritatem observandam dedit, tum ipsius etiam Florentini. Dioscorus quondam Patriarcha Alexandrinus erat non tantum assecla Eutychetis, verum etiam sectae, cujus Eutyches auctor erat, summus propugnator, cumque Alexandriae alii Uioscoro adhaesissent, alii in fide orthodoxa perstitissent, et pars utraque suum Patriarcham habuisset, atque Dioscoriani sibi etiam arrogassent jus Patriarchális Sedis; hinc factum est, ut etiam Jacobi- tarum Patriarcha, quamvis jam alio in loco resideret , tamen adhuc Patriarchae Alexandrini nomen usurpaverit. Itaque praeter hunc, se se ferentem Ministrum Sedis S. Marci, tamen etiam

Ale424 Institut, Hist. Eccles, Pars. IE.