Alber, Joannis Nepomuk: Institutiones historiae ecclesiasticae Tom.2. (Agriae, 1825) - 89b
12 Ins tit. Hist Eccl. Pars II turbatur, rursum ab Herode caput Joannis injuria petit abscindi ,* rursum Jezabel Nabuthae vineam eripere pertentat , ac Sanctum Eliam ad montes persequendo compellere etc. Dubitatur vero , num hoc sermonis istius initium sit genuinum ipsius Clirysostomi: eo quod Ms. antiquum hujus sermonis, idque Graecum, in Vaticana bibliotheca repertum , et protractum ab Antonio Agellio istis verbis careat, Nec probabile est, Chrysosto- mum ejusmodi aculeatis dictis usum esse, quibus Imperatricem , et Imperatorem tantum magis adhuc adversum se concitasset, quod non est hominis prudentis , et moderati: sed neque cum modestia ejus convenit, ut seipsum aequipararet Jo- anni Bapt. et Eliae. In hoc concilio Aeacius, Antiochus , et nonnulli praeterea urgebant,, vi istius Antiocheni canonica Theophilo missi, esse agendum adversus Chrysos tomum , Episcopatumque ei abrogandum, quod et ipse voluit Imperator: quem vero Episcopi quadraginta obtestabantur ejusdem Synodi, ne id faceret: neque enim hunc canonem, qui afferatur, esse ullius auctoritatis, utpote, qui non ab Episcopis Catholicis sed Arianis sit conditus. Dum Impérator dubitat, et haesitat, quin etiam Aeacium, et Antiochum monet, ut viderent, ne non recte consulerent, hi, Imperatot•, inquiunt, supra caput nostrum sit Joannis depositio. Socrat. 1. 6. c. 18. Sic impulsus ab his Imperator Joanni mittit mandatum, ut ab Ecclesia exeat. Respondit: Ego a Deo Servatore accepi Ecclesiam hanc, ut curam geram salutis populi, nec possum eam relinquere. Si autem id vis, ad te enim civitas pertinet, vi me ejicito, ut deserti ordinis excusationem habeam tuam auctoritatem. 1
