Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
DISSERTATI« XVII. Concilium confirmavit. „Ipsum vero, inquit, charis-» „simum filium nostrum Imperatorem electum, ce- ,,terosque Reges , Respublicas, ac Principes Chri- ,,stianos monemus , et per viscera misericordiae ,,Domini nostri Jesu Christi obtestamur, ut qua ,,pietate Concilio per suos Oratores affuerunt, ,,eadem pietate, ac pari studio divini honoris, et ,,populorum suorum salutis causa, proSedis quoque Apostolicae, et sacrae Synodi reverentia ad „ejusdem Concilii exequenda, et observanda de- „creta Praelatis, cum opus fuerit, auxilio suo ,,et favore adsint, neque adversantes sanae, ac „salutari Concilii doctrinae opiniones a populis ,,ditionis suae recipi permittant, sed eas'penitus „interdicant. ,, Quis etiam est, cui ignotum sit, hoc et Constantinum M. quoad Nicaenum Concilium , aliosque Imperatores Religionis incensos studio semper fecisse ? Illud quoque recte assertum est, jus hoc tuitionis, et defensionis esse in Regibus ex potestate, quam Regiam gerunt, quemadmodum etiam disertissime in iisdem verbis Leonis M. est, quae sunt paulo ante producta. Attamen argumentandi ratio, qua Advoca- tiam hanc Jurisconsulti affirmant, et asserunt, talis est, ut si hac deberet niti, illius jus nullum in Principibus esset. Juri enim Majestatico hi pro fine dant felicitatem civium temporalem, atque ei- hoc fine inducunt Advocatiam Ecclesiasticam, tamquam consectarium Juris Majestatici, cui pro fine sit felicitas civium temporalis. Falsum est, hunc esse finem. Igitur quod hinc factum est, non est verum etiam consectarium. Ex hoc eodem fine, tamquam quid congruat cum felicitate Civitatis temporali, iidem Jurisconsulti determinant , quid Principes vi suae AdvOcatiae possint agere in rebus Religionis , et Ecclesiae. Haec igitur jetiqm determinatio? ipsorum facta inge494
