Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
DE JVRE PRINC. CIRCA SACRA* 48Q nisi permittatur, non se movere, nihilque agere possit. Vtrique autem, quemadmodum jam demonstratum est, sic Potestatem Ecclesiasticam depresserunt asserendo jus Principibus Secularibus circa Sacra, ex eoque quasi axiomate, cui jus ad finem sit, huic et jus esse ad media, quo is finis obtineatur, finem vero iri Principibus potestatis politicae esse felicitatem regnorum, quibus praesunt, temporalem, ad hunc autem finem plurimum conducere Religionem. Igitur his etiam jus esse circa Sacra, et Religionem. Ex hoc velut axiomate, Qui jus habet ad finem , is etiam jus habet ad media,* istam conclusionem fecerunt. Quod si verum esset axioma, quale non est, tamen conclusionem nullatenus recte fecissent. Hinc enim, Qui jus habet ad finem, habet jus etiam ad media, sic conclusio fieri debebat: Qui habet jus ad felicitatem procurandam temporalem suis civibus, quibus praeest, qui finis est, quem Principes habent in gubernando, is etiam habet jus ad media : media sunt Religio: igitur Princeps secularis jus habet ad Religionem. Illi autem axiomatis sui tenorem non servaverunt, sed loco hujus Jus adSacra, quod in conclusione ponendum fuisset, substituerunt, Jus circa Sacra. Cur in co.nclusione voculam Circa substituerint in locum voculae A d contra leges ipsius Logicaer causam cuique facile est perspicere. Protestantes saltem meliorem conclusionem juxta regulas Logicae fecerunt, hinc, Cujus est regio, statuentes, hujus esse et Religionem. Vel igitur nostri etiam Jurisconsulti Neoterici dent , si axiomate isto nituntur, Principibus Secularibus Jus adSacra, quod sensu non differt ab Jure in Sacra, vel omittant istud axioma. Sed neque, ut pariter jam demonstratum est, verum est, Principibus in gubernando supremum, et
