Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b

täte posset; tamen neque esse damnatum argumenta patefacient adhuc magis, quae modo proferentur. Statim post Honorii mortem , dum ejus auctoritatem Cyrus Episcopus Constantinopolita- nus , Sergiique successor, subleste adhibuisset ad errorem suum disseminandum, et propagandum, Joannes IV. Horn. Pont. Honorii successor contradixit, <?t datis literis in Orientem ad Constantinum Imp. quemadmodum jam demonstratum est, declaravit, falsum esse, quod a Cyro sparsum de Honorio fuit. Ergo Sedes Romana Apo- stolica non habuit pro vero cum Monothelitarum errore Honorium aliquod consortium habuisse erroris. Nec in Synodo Lateranensi, quam Marti- nus I. a. 6/iQ. celebravit contra Monolheiitas, et in qua Ecthesim Heraclii, et Typum Constantis condemnavit, fit ulla mentio de Honorio: cujus rescriptum ad Sergium si incidisset vel in suspicionem alieujus consensionis ium Monothelitarum errore, atque illis Heraclii, et Constantis Imperatorum Expositionibus sub Ecthesis , et Typi nominibus , quibus interdicebatur tam unius, quam duarum operationum, quae in Christo sint, mentione , anne praetermitti potuisset silentio , hoc idem jam factum esse ab Honorio , si factum omnino fuisset? an non hoc sumptum in considerationem fuisset? siccine Sedis Apostolicae rescriptum, datum antea de eadem re , de qua tunc fiebat judicium, quae tam firmiter inhaerere solet suis decretis, neglectum penitus fuisset ? Nullamne Martino Homar.o Pontifici, ceterisque Episcopis in Concilio vel illud curam injecisset, quomodo salva verecundia , Ecthesim, et Typum damnare possent, dum idem ante factum esset jam ab Honorio, quod Heraclius per Ecthesim, Constans per Typum fecissent? Idem 8. Martinus, qui propter defensionem Catholici dogmatis contra MonotheDE HONORIO I. PAPA. ~ 2T