Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.2. (Pestini, 1820) - 683b
DISSERTATIO XI. litas , et Constantem Imperatorem coronam etiani martyrii assecutos est, in Epistola ad Ecclesiam Antiochenam, et Jerosolymitanam , postquam recensuisset, Sergium, Cyrum, Pyrrhum, ceteros- que Mo nothelitarum duces, et antesignanos , deque Romanis Pont ficibus in contrarium hoc asseruisset: Qui non permiserunt eos fidei thesaurum surripere, potuissetne istud, idque generaliter de Romanis Pontificibus praedicare , si Honorium ex Romanis Pontificibus, suum antecessorem, in aliqua qualicunque suspicione consensionis cumMonothelitis habuisset ? An- non haec laus tributa, quod non permiserint, surrioi thesaurum fidei per Monothelitas , a Martino Romano Pontifice, cum nullius horum exceptione , vindicat non tantum Honorii innocentiam , sed praedicat etiam illius adversus eosdem Monothelitas in tuenda fide invictum studium, mi- rificamque vigilantiam ? Eo igitur minus potest credibile esse, Agathonem postea etiam praeivisse Concilio Vl. generali, in quo ponitur condemnatus Honorius , ad hunc condemnandum nomine hae- reseos, suum dando, et perscribendo consensum in ejus condemnationem. Sin autem Orientales Episcopi Concilii ejusdem sexti sibi sumpsissent, in crimen haereseos vocare Honorium, suoque illum subjicere judicio, et insupec etiam anathemate ferire , hocne legati Romani Pontificis, ab Agathone missi, tulissent? an non se se opposuissent? et si hi in hoc negligentes , satisque animosi non fuissent, Romanusne Pontifex rem Sedi suae tam injuriosam, atque indignam patienter , et silentio tulisset ? Sed nec praeivisse Agathonem Concilio ad damnandum Honorium ex ejus literis fit, evidens. Nam cum in his dixisset: „Nunc necesse est 7 ut novi dogmatis in28
