Alber, Joannis Nepomuk: Dissertationes in selecta argumenta historiae ecclesiasticae Tom.1. (Pestini, 1820) - 683a
DISSERTATIO I. Paulus Romae, post fundatam ibi a se Ecclesiam, $emper perstitissent, sed pro Apostolico Suo munere itinera aliorsum fecissent, neque tamen, Romae Episcopus alius, nisi post Petri mortem constitutus esset $ id non fuisse alia factum de causa, quam quod neque constitui potuerit, dum se. des Episcopalis teneretur a Petro ? Christus eum in finem , ut unitas Religionis, atque Ecclesiae servaretur, instituit Primatum jam in Petro inter ipsos Apostolos. De quo Primatu adhuc deinceps in aliis Dissertationibus uberior sermo instituetur. Quemadmodum autem ab Apostolis ex Christi dispositione in eorum successo- sores Episcopos munus pascendi, et reg'endi transivit $ ita a Petro quoque Primatus erat transiturus ad ejus successores. Vni Petro inter Apostolos Primatus est collatus. Vaum itaque etiam ex Episcopis esse oportuit, qui Petro in Primatu succederet: qui nec Primatus fuisset, nec ad unitatem servandam valere potuisset, cujus causa institutus a Christo est, nisi unus fuisset, a quo teneretur. Sed et illud necessarium erat, ut aliquid esset, unde is Episcopus discerni posset, in quem Primatus a Petro transiturus esset. Hoc est , quod Petrus sibi sedem Episcopalis muneris figere debuerit certo in loco , ut ita clarum , atque evidens fieret , quis ejus in Primatu successor esset ex Episcopis , quamvis idem non fecerint omnes ceteri Apostoli: quia neque necessarium erat. Munus enim Episcopale, quod in Apostolis erat, bi dum viverent, propagare poterant ad alios, quos Episcopos Ecclesiis praefecerunt. At vero idem non poterat fieri cum Primatu Petri j qui cum geri non posset nisi ab uno, nec Petro vivente hunc obtinere alius potuit: qui non constitisset, si hunc eundem Primatum duo tenuissent^ nec unitati provisum fuisset, cujus causa
