Sztrecsko, J. Georgio: Theologia dogmatico moralis (Pestini, 1816)-634

incommoda vitae , quae casus adfert, Deus non tollit, nec tollere potest, nisi naturae leges tollere, interturbareve velit. Sed tamen haec ipsa mal^i , incomrnodaque pietas, et inde oriunda conscientia gratiae divinae, et nostrae innocentiae , spesque adeo illae , quas nobis proponit religio Jesu Rom. V; 1. 2. 1. Joan. Ill; %t. Luc► 18. 3. J 4 valde minuunt, leniunt, tolerabili- oraque reddunt.

c, Haec ipsa conscientia gratiae divinae parit mentis serenitatem, tranquillitatem animi, et adquiescentiam. Atque haec animi tranquillitas interna , quam maxime necessaria est ad fructum huius vitae. Vitiosae cupidines, impia facta , inordinati stultique affectus excruciant animum , inquietant et perturbant. Accedit illud ? quod mens recti conscia in ipsis rebus tristibus nos erigat, dulcique solatio demulceat, et adversus fortunae vicissitudines armet. Nil conscire sibi, nulla pallescere culpa etc.

Sed tamen probe tenendum , fieri posse, et fieri, ut non semper, nec apud omnes haec animi serenitas in eodem gradu reperiatur, siquidem temperamentum corporis, nervorum remissio, incommoditatum vitae confluxus , visque adversitatum , hanc animi tranquillitatem, vel minuat, vel intercipiat aliquamdiu. Quare hic tranquillitatis maior minove sensus, non debet pro constanti, indubitatoque criterio status gratiae haberi. Optime et certissime de illo indicare possumus, ex sensuum, studiorum actionumque nostrarum emendatione, continua mali peccatique fugáét aversatione, et proposito firmo et immutabili , virtuti, spretis omnibus impedimentis, serviendi.

2, Pietatis utilitas etiam, et vel maxime, ad futuram vitam pertinet:

de religione Jesu tamqu. remedio peccati. 247