Krammer Ferenc: Fragmentum quintum historico-dogmaticum de neoterica religionis et Ecclesiae catholicitate ... ex traditione originali (Posonii, 1825) - 23.280
20 Jesu Christi Schola inviolate creditur, absolutam nempe, quae universo Divino operi praestat fecuritatem, oportere, — perveniri vero ad hanc fidem haud posse, nisi depositis culpabilium de illapfis successive doctrinarum seu mutationibus seu corruptionibus praejudiciorum scoriis, equidem persuasus sum funditus. — Revidenda hoc loco est Exceptio, quae quidem a paucis fit, sed univerfim supponitur in systemate libertatis. Tametfi ratio data a Deo hominibus fit, ut veritates , ad defli- nationem humanam, pertinentes, cognoscant, accidit attamen, ut maxima in plerisque cognoscendis fuerit difficultas, atque inde multorum ignorantia, incertitudo, dijfienfiones ; — Quid igitur mirum, fi idem in datce revelationis fiatu quoque evenire liqueat ? Novum seu curtae, seu aegre mentis argumentum ! — Ratio, inquiunt, etsi ad veritatis cognitionem data, efficere haud potuit, ne doctrinarum ignorantia , incertitudo , impuritas , et dissensiones in medio essent, igitur nec revelatio, data ad ra. tionis opem, et ad efficiendum, ut ne deinceps in doctrinis salutaribus locus esset ignorantiae, impuritati, incertitudini, et dissensionibus, ad haec praecavenda satis est! — Anne, qui ita argutantur, sapiunt? — Ne quid attamen, quo abuti So- phifiarum possit progenies • obficuritatis de loco hoc relinquam, advertendum est, permultum prcefientem humanae rationis statum ab eo differre, qui fuit in principio, cum data est ratio homini fano, quae apta tunc sine dubio, quidquid seu plena, seu partialis incredulitas garriat in obversum, ad cognoscendas absque difficultate veritates, requisitas ad destinationem, fuit: —- omnis, quae succefjit postea, seu difficultas, seu impossibilitas cognitionis, est fructus contracti, per originalem inobedien- tiam , vitii; — fructus proinde cciufia, quae supervenit, et quidem vitio et culpa hominis. — Recole origines humanae mifie- rice. — At nihil simile humanitati, accepta revelatione, accidit, eamque seu difficultatem, seu impossibilitatem Consenfionis, quae uspiam praesto est, refundere in secui oe, ac certce provisionis defectum, tam foret iniquuum et irrationabile, quam mifieriam eandem quaerere in fano humanitatis statu, — quin, multo etiam irrationabilius, cum revelationem ad ovem rationis, undecunque deficientis, et infirmae, proinde ad procurandam omnis salutaris veritatis plnntucHwm , puritatem , et certitudinem, atque ad abolendas hoc ipso dissensiones, datam a Deo esse, certum sit. — "Vidimus, (Fragm. 3. pag. 7.) quod ipsa haec, quae prceceffit, humanitatis mijeria, hanc Dei miserentis opem *7 revelationem — extorserit; quo ft, ut eam veteris mise* riae. ad statum succurrentis per revelationem Dei mij er icor dies, translationem, adversam manifeste magno, oppidoque benefico revelationis fini esse, intelligamus. — Nempe nunquam di-
