Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
4SI imperantes misit, sed ipsémét Galliae, Hispaniae, Angliáé, Germaniae et Italiae principes adivit, non prius quiescens, quam Joannes XXIII, Pontifex successor Alexandri V, concilium generale indixisset. Locum extra Italiam eligere illud svadebat, quod plurimae Italiae urbes litibus Ladislaum inter et Ludovi- cum Andegavensem ferventibus turbarentur. Urbem igitur Constantiam ad Rhenum sitam , et amoeno lacu ornatam eligentes anno 1414. concilii initium fecerunt patres. Interfuerunt concilio praeter Jnannem XXIII. P. et Sigismundum imperatorem electores imperii, aut horum legati e Baronibus et nobilitate non pauci, Cardinales 22, Patriarchae titulares 3, Archtepiscopi 20, Episcopi 192, et plurimi ex aliis praelatis, abbatibus, generalibus, et Universitatis Parisiensis , Coloniensis, et Viennensis deputati, nec non alii Theologiae, et Juris Canonici doctores. Post solemnem Missam diploma indicti concilii 16. Novembris perlectum est initium primae sessioni datum est, in qua audito Pontificis sermone ministrj et officiales Synodi eligebantur. Aderant interea etiam Petrus de Alliaco Cardinalis et Archiepiscopus Cameracensis item Joannes Gersoti Cancellarius Universitatis Parisiensis magnae auctoritatis viri, item duorum pseudo-Pontificum oratores. Ad evitandas vero omnes partium factiones patres se in quatuor nationes Gallicam , Germanicam, Italicam et Anglicam, quibus postmodum Hispanica adjuncta est diviserunt. Eo autem a patribus perspecto, quod pax Ecclesiae unice tunc restitui possit si etiam Joannes XXIII. pontificatui resignaret, ac novus unanimi consensu Pontifex eligeretur, Patriarcha Antiochenus nomine concilii Joannem interpellavit, quatenus communis Ecclesiae salutis causa pontificatui renunciaret. Votis concilii se pariturum si Benedictus et Gregorius idem facerent promittebat quidem Joannes , abdicationis attamen instrumentum consignare de die in diem morabatur. Et quamvis in sessione secunda ad preces imperatoris bulla mediante promissum suum confirmaret, cum tamen in sequenti congregatione novus Pontifex eligendus fuisset, clam Schatfhusiam in ditionem Fri- derici Austriaci foedere sibi juncti discessit, sperans discessu suo concilium solvendum , seque Pontificem mansurum. Missis ad Pontificem revocandum aliquot cardinalibus, aliisque praelatis Pontifex noa redivit. Quae res patres concilii non parum anxios red- III. Hist. Eccl. 31
