Cherrier Miklós János: Institutiones Historiae Ecclesiasticae. Tom.3. (Pestini, 1841) - 21.951c
865 llomanac Ecclesiae praerogativas , et donationes a praecedentibus imperatoribus factas formali documento ratihabuit144), cumque non multo post cancellarius ab imperatore ad Italiam deputatus ecclesiasticarum provinciarum subditos ad partes imperatoris jurata fide pertraheret, Nicolaus III. super eo graviter conquestus a Rudolpho imperatore novitus jurium Ecclesiae Romanae confirmationem obtinuit, ima et Romandio- lara, exarchatum Ravennatensem, et Bononiam ab eodem dono accepit, eicque S. Pelri patrimonium multipliciter auctum est 145 *). Defuncto Nicolao III. unanimi consensu electus est anno 1281. Martiniig IV. qui in Gallia natus, moribus humanissimis et generoso animo instructus, at jurium suorum tenacissimus adeo erat, ut contra potentissimos quoque principes eadem defenderet. Nam , cum Siculi sub duro Caroli Andegavensis jugo gemerent, et non pauci proceres patriam deserere coacti ad extraneas ditiones abirent, eorumque unus Joannes, qui insulam Prochytam olim tenebat, ad Petrum III. Arragoniae regem delatus adversitates Siculorum tam vividis coloribus depinxit, ut is propositum Siciliam jure uxorio sibi vindicandi faceret, tanto magis, quod et Michaelis Palaeologi imperatoris Graecorum hostis Caroli consiliis ad id stimulatus fuerit. Gliscente sic igne alia offensio flammam erumpere fecit. Quippe anno 1888. die 30. Martii, in quam tunc feria secunda paschatis inciderat, cum pro more aetatis ingens populi, ac procerum multitudo montem regium distractionis gratia ascenderet, ac Gallus quidam mulieri Siculae vim inferre tentaret, lasciviam hanc adeo exe- crati sunt Panormitaui, ut uno, eodemque tempore, cum Campanae ad vespertinum officium pulsarentur (unde Sicularum vesperarum nomen} extractis gladiis omni ex parte confluentes, Gallos nihil simile exspectantes omnes, nec uno quidem excepto trucidaverint. Horum exemplum alia quoque loca in Sicilia sequebantur, tantamque stragem Gallis in Sicilia existentibus intulerunt, ut eos 141) Quae docuipenta ex Vaticana, ct Valliccllana Bibliotheca descripta apud Raynaldum legi possunt ad 1278. Nro 47. ct seq. 145) Vid. Fontanini del dominio temporale etc. p. 7.
