Frank Ignác: Specimen elaborandarum institutionum juris civilis Hungarici continens: I. Praecognita II. Doctrinam de donatione regia (Cassoviae, 1823) - 10.393

• iMM

58

S- 30De restrictione legis.

Restringere claram legem non licet, nisi vera ratio legis id exposcat, vel admittat.

I. Observandum vero est, jura non in singulas personas, sed generaliter constitui solere; itaque rationes legum ex natura universalis regulae considerandas esse. Saepe finem legis everterent admissae exceptiones; neque restrictio in tali genere locum habet , etiamsi casus inciderit, ubi praesumtio legis cessare videatur. Licet e. g. minorennis aliquis maturitate virum praeseferat, is tamen minorennium legibus tenetur; et usurarium poena legis ferit, etiamsi duplo debitoris lucro semet excuset. Nam in his causis exceptio ad nullum certum limitem adstringi potest; ac ob id ipsum fraudibus vel judicum arbitrio viam aperiret. — Aliter se res habet, ubi exemtio vim regulae scopumque legis non infringit; e. g. cum legibus romanis cautum esset viduae, intra annum luctus nubere, ne nasciturae prolis pater incertus fiat, interpretes recte judicarunt, viduam, quae intra annum pepererit, nubere statim posse.

2. Multo magis, et ipsa necessita-te juris , restringi debet lex, ubi restrictionem finis legis non tantum patitur, sed etiam exposcit. Ita, licet minorennium contractus obligatorii nullitate laborent, minime tamen dubium est, lucrosas obligationes efficaciter per ipsos accquiri.

3. Etiam pugna legum restrictionem necessariam facit. Ita, cum incestus crimen usque quartum gra4