Frank Ignác: Specimen elaborandarum institutionum juris civilis Hungarici continens: I. Praecognita II. Doctrinam de donatione regia (Cassoviae, 1823) - 10.393
....... 133 ....... minium accipienda sint, illud luculenter ostendit, quod : de propriis ac donis regiis pariter adhibeantur , quamvis successio in secundis tantum ad filios restricta i fuerit. De propriis autem lib. II. cap. 5, ita legimus: „Decrevimus regali nostra potentia, ut unusquisque habeat facultatem sua dividendi, tribuendi, uxori, filiis , filiabusque, atque parentibus (i. e. cognatis), sive ecclesiae, nec post ejus obitum quis hoc destruere audeat”. — De propriis intelligendum est etiam cap. 24. ibid., successionem dans viduis in bonis maritorum: „Si autem vidua sine prole remanserit, et se innuptam in sua viduitate permanere promiserit; volumus, ut potestatem habeat omnium bonorum suo rum (mariti), et quidquid-inde facere velit, faciat”. Aperte distinguit Colomanus „humanae successionis haeredes” ab haeredibus bonorum donatorum. „Possessio quaelibet (inquit Deer. 1. I. c. 20.) a S. Stephano donata , humanae successionis quoslibet contingat haeredes; possessio vero , ab aliis regibus data, de patre descendat ad filium etc." cap. 21. autem sic legimus: „Hae re ditas emtitia nulli haeredi auferatur '. Quid haec dubii relinquunt, in Hungária jam primis temporibus idem, quod alibi vigebat, allodiorum, feudorumque discrimen et cognitum et observatum fuisse? Adpellationum vero diversitas indicat, institutum donationum minime ad imitationem feudorum apud exteros introductum , sed domi, inter similia adjuncta, natum excultumque esse; quamvis haud negaverim, tardius, ubi populares nostri exteras, atque in primis Italorum , academias studiorum causa frequentare coeperunt, id mutationibus nonnullis, aut certe
