Krammer Ferenc: Fragmentum primum isagogicum de religione et Ecclesia Catholica, sola salvifica, et de neotericae catholicitatis originibus (Posonii, 1824) - 10.225

Praf. ad magú. Catuli» Luth. p. 462. £ser 9}öbeí, íeíber, adjtet -2íttjugerínge baő (Swangcííí. — Non igitur conviäione tractus est!

Vifit. Sax. Capit, de doff. & cap. de Libert. Chrifl. narrat.: populum nihil Jcire, quam manducare Carnes diebus veneris & j'abbati , non confiteri amplius , fidere j'oli fidei, rejects operibus!

Serm. de Excid. Hierofot. inquit, populum (sibi adhaerentem^ ejfie fimilem judceis, qui, contempto Deo, ventris fiudio fe totos manciparunt. — Et in Ids, desiderata dudum, reformatio, completa ?

Serm.de fign. extremi jud. praeter alia, dirit: homines nefandis [celeribus fieri deteriores. Loquitur de suis. — Et in serra.

I. die adv. : homines nunc effe — in vitiis feftandis pertinaciores , & magis corruptos , ac fub Papatu fuerint. — Igitur auxit reformationis necessitatem, reformatio!

Tom. 4. Lat. edit. Jen. p. 344. Verbum nofirum, imo Dei, contemnitur ab ipfis nofiri fimis. Si a no fir i fiúm s , id est, optimis Lutheranis; quibus ergo aliquanti fuit? —< Quales vero esse eos oportuit, quibus et vetus, quia deserta, et nova Religio, quam professi sunt, contemptui fuit?

Tom. 7. lat. p, 433. Nos, inquit, qui Evangelium fiuscepimus, implemus etiam Sententiam illam ad Rom. 2. v. 24 ; Nomen Dei per vos blasphematur inter gentes ; nam, nimis paucis exceptis , reliqua multitudo e fi prorfus ingrata, dijfioluta , & lafciva ; vivunt non fe- cus, ac fi Deus Verbum Juum nobis ideo dedi fiet, & a Papatu li~ berajfet, ut libere agamus , aut omittamus , quod nobis placet, illud Apostoli (Rom. 2.) pertinebat ad paucos , respectu totius; hic vero casus, concernit omnes, exceptis nimis paucis \ distant, «rgo toto coelo exempla!

Tom. 2. Gen. föl. 35, de suis in genere queritur: majus petunia opum, potentia, & voluptatum fludium, in iis regnare, quam evangeiii; ideo oportere venire Tuream, Papam, & innumerabiles alios Daemones, — qui nos ma flent, propter inenarrabilem, & indignifii- mum contemptum. — Hoccine praemium promerita , reformatio ?

Tom, 4. germ. p. 155, fatetur, suis adseclis fidem deejfe. Miri profecto conversi, quos Reformator ipse, bona opera non curasse, sed et fide caruisse, agnoscit! — quid igitur in illis boni ?

Tom. 5. germ. p. 210. quanti novis his Christianis praecipua Evangeiii Myfieria fuerint, exponit: UlScrt« it)ir baöott bereit, bn£ nné (übríftnő mit feinem Sínt eríefct íjat, bewegt e3 un$ eben fe, ak wenn i*anö Xöípeí beret, bek em intim @t)er íegt. — Ibid, pag. 18o5. ©oboma itub ©emorra fínb baé jebenbe ‘tl)eií nicht fe befe gcwejl, aíé jebt ©cittfrf)íanb ifi. Nota illud,: af* jefct. r- insolita sano reformationis vis !