Bajzik János Keresztély: Compendium Corporis Juris Canonici, exhibens summam canonum, constitutionum, et decretorum modernis temporum circumstantiis accomodatam (Pestini, 1836) - 10.057
quia et Dominus Judam, cum für esset, quia non est accusatus, minime abiecit. Can 31. Cans. 23. Quaest. 4. Cum idem morbus plurimos occupaverit, niiiil aliud bonis restat, quam dolor, et gemitus.— Revera si contagio peccandi multitudinem invaserit, divinae disciplinae severa misericordia necessaria est. Can. 32. Caus 23. Quaes. 4. Certe nullius crimen maculat nescientem. Can. 37. Caus. 23. Quaest. 4. Unde nec reus est mortis alienae, qui cum suae possessioni ex lapidibus murum circumduxerit, aliquis ex ipsorum lapsu percussus intereat. Neque reus est Christianus, si bos eius aliquem feriendo, vel equus calcem iaciendo aliquem occidat, aut ideo non debent Christianorum boves habere cornua, aut equus ungulas, aut dentes canis Can 8. Caus. 23 Quaest. 5. Non est nostrum mortem arripere, sed illatam ab aliis libenter accipere. Unde et in persecutionibus non licet propria perire manu (absque eo, ubi castitas periclitatur) sed per- cutienti colla submittere. Can. 11. Caus. 23* Quaest. 5. Hieronymus. Cum minister iudicis occidit eum , quem iudex i ussit occidi, profecto, si id sponte facit, homicida est, etiamsi eum occidat, quem scit a iudice debuisse occidi. Can. 14. Caus. 23. Quaest. 5. Non est iniquitatis, sed potius humanitatis societate devinctus , qui propterea est criminis persecutor, ut sit hominis liberator. Can. 17. Caus. 23. Quaest. 5. Excommunicatorum interfectoribus modum congruae satisfactionis iniunge. Non enim eos ( 61 ) I
