Folia Theologica et Canonica 11. 33/25 (2022)

Ius canonicum

228 JÓSÉ MIGUEL VIEJO-XIMÉNEZ lico. Por lo demás, que los Papas y los Obispos no dispusieran de la licencia para convocar concilios hasta la época de Silvestre (314-335) no significa que carecieran de ese poder sino que les era imposible ejercitarla. 3) Los concilios comenzaron en tiempos del emperador Constantino. Este es el relato sobre los primeros concilios que circuló en la escuela de Paucapa­­lea: ICTm ICTg (GOE) QO SVT SVT3 JMVX'282.16-20 AV 291.15-26 JMVX' 287a.6-10 JMVX228-33 JMVX216-20 Qui dum sub Con- Qui cum sub Con- Qui dum sub Con- (...) qui dum sub Qui Constantino stantino imperatore stantino imperatore stantino imperatore Constantino impe- imperante nee­in abditis Sirapti in abditis Sirapti in abditis Serapti ratore in abditis dum fideli cum in montis latitaret qui montis latitaret, per montis latitaret per Sirapti montis la- abditis Soracti ipsum imperato- ipsum imperato- ipsum imperato- titaret, per ipsum <sic> montis lati­rem est reuocatus rem est reuocatus, rem reuocatus est principem reuoca- tarét, per ipsum et sic imperator per et sic imperator per j sicque imperator tus est. Sicque im- imperatorem est eum conuersus et eum conuersus et per eum conuersus perator conuersus reuocatus, et ipso christianissimus christianissimus et christianissimus et christianissimus ministro diuina factus licentia ec- factus licentiam ec- factus licentiam ec- factus, licentiam inspiratione san-clesias aperiendi et clesias aperiendi et clesias construendi indulsit consti- ctitatis fidei impe­christianos ibidem Christianos ibi co- et christianos ibi- tuendi ecclesias et rator est insigni­conueniendi con- nueniendi conces- dem conueniendi aperiendi, ac chri- tus. Qui genera-cessit atque ex tunc sit; atque ex tunc concessit atque ex stianos ibidem co- lem edixit pontifices in unum pontifices in unum tunc pontifices in nueniendi, atque ecclesie licentiam conuenire et conci-) conuenire, concilia unum conuenire ex tunc pontifices celebrandi conci­lia celebrare. Et celebrare et conci- concilia celebrare in unum conuene- lia, et condendi conciliorum decre- liorum decreta con- et conciliorum de- runt. Et sic conci- decreta, ta condere cepe- dere ceperunt. creta condere cepe- lia celebrare et runt. runt. conciliorum de­creta condere ce­perunt. Los primeros decretistas colorearon el informe sobre el origen de los concilios (generales) de las Etimologias de Isidoro de Sevilla que empleó Graciano56 con elementos reconocibles en la narración de los Actus Silvestri, difundida en Occidente por el Liber Pontificalis: de un lado, el refugio dei Papa Silvestre en el monte Soratte durante la persecución promovida por el futuro Emperador, enfermo de lepra y todavia pagano; de otro, el protagonismo de Silvestre en la conversion, curación y bautismo de Constantino57. Frente a la versión de Eu­sebio de Cesarea y el Chronicon de Jerónimo, según la cual el hijo de Cons­tando y Elena fűé bautizado poco antes de su muerte por el Obispo arriano 56 D.15 c.l = Isidoro, Etymologiarum 6.16.2-13. 51 Mommsen, Th. (ed.), Liber Pontificalis. Pars prior (MGH Gestorum Pontificum Romanorum 1), Berolini 1898; «Hic exilio fuit in monte Syraptin persecutione Constantini concussus et postmodum rediens cum gloria baptizavit Constantinum Augustum quem curavit dominus per baptismo a lepra» (p. 47).

Next

/
Oldalképek
Tartalom