Folia Theologica et Canonica 1. 23/15 (2012)

IUS CANONICUM - José Miguel Viejo-Ximénez, La Summa Quoniamin Omnibus de Paucapalea: una contribución a la Historia del Derecho Romano - Canónico en la Edad Media

LA SUMMA QUONIAM IN OMNIBUS DE PAUCAPALEA... 167 del capitulo gracianeo. AI indagar el significado de la expresión hostes, P tran­scribe, sin citarla, la noción de Ulpiano (Dig. 49.15.24). Poco después recurre a la etimológia de la palabra estipendio: «Stipendium enim a stipe pendenda». Aunque Maassen y Schulte indicaron la utilización de la primera parte de Dig. 50.16.27.1 (Ulpiano) — «Stipendium a stipe appellatum est, quod per stipes, id est modica aera, colligatur.» — es más probable que la SQO se inspirase en las Etimologias de Isidoro de Sevilla: «Stipendium ab stipe pendenda nominatum (...)» (Étim. 16.18.8). Si procede de Ulpiano la definíción de scena, que P utilizó en el comentario a D.33: «(...) ludorum faciendorum causa quolibet loco, ubi quis consistat moveaturque spectaculum sui praebiturus, posita sit in publico privatove vel in vico, quo tamen loco passim homines spectaculi causa admit­tantur» (ex Dig. 3.2.2.5). II. IUSTINIANUS UNUM CODICEM COMPOSUIT La amplia cita dei §3 de la constitutición Summa rei publice tuitio, mediante la que el emperador Justiniano confirmo el Codex, el 7 de abril dei ano 529 (De Iustiniano codice confirmandoJ46, sugiere que P dispuso de un ejemplar dei cuarto Volumen dei Corpus luris Ciuilis. El relato historico sobre los autores de leyes de D.7 cc.1-2, tornado de Etim. 5.1.1-7, comienza con Moisés y termina con el Côdigo de Teodosio (438). La SQO prolonga la narración de Isidoro de Sevilla hasta Justiniano: SQO : Cím 18467, fol. 72vb-73ra Fuerunt autem qui illas leges exposuerunt hi Appius Claudius et c(etera) primus i.1 maxi­mus. Consul Pompeius legem instuere uoluit sed non perseuerauit metu obtrectatorum, i.1 detrahentium. Nove leges a Constantino et c(etera). Et notandum est2 quod temporibus Iusti- niani constitutiones imperiales tribus codicibus continebantur: Gregoriano uidelicet, Hermo- geniano, Theodosiano et alio uolumiine, scii. Nouellarum. Harum ergo constitutionum multi­tudinum Iustinianus ex predictorum constitutionibus codicum, et uolumine nouellarum colli­gens unum codicem suo nomine fulgentem in duodecim libros diuisum composuit, reiectis contrarietatibus, superfluitatibus similitudinibusque non necessariis, additis uel detractis uel mutatis uerbis, ubi3 hoc rei commoditas exigebat. De cuius codicis confirmatione in constitu­tione4 sua ait ‘Sciant omnes tam litigatores ... constitutionum uim obtinere procul dubio est’. 1 i.] i. e. Schulte 2 est] deest Schulte 3 ubi] ut Schulte 4 in constitutione] institutione Cím La primera parte del comentario describe cómo el emperador compuso un volumen con las constituciones imperiales que recogían los tres Códigos Grego­riano, Hermogeniano y Teodosiano, así como el volumen con las Novelas «post 46 Cf. Krüger, P. (ed.), Codex Iustinianus, Berlin 1877 (repr. Goldbach 1998). 2-4.

Next

/
Oldalképek
Tartalom