Circulares litterae dioecesanae anno 1938 ad clerum archidioecesis strigoniensis dimissae
V.
29 sanatio petenda est, nisi a Christo Jesu, qui viam se, veritatem ac vitam profitetur? Dum igitur non pauci ab eo, proh doior, aberrant, qui unus „verba vitae aeternae habet“ (cf. Joan. VI, 69), atque adeo in interitum miserrime rapiuntur, ad divinum est Redemptorem remigrandum, debitus eidem redintegrandus honor, ac casta excitanda flamma caritatis; dum passim caelestia fastidiunt homines, terrenis rebus deleniti, ad Augustum Altaris Sacramentum compellantur quod supernam vitam alit, ac reapse nobis est „frumentum electorum et vinum germinans virgines (Zac. IX, 17); dumque nimium multi pollicitationibus falsi hac in mortali vita assequendi beatitatem nihil aliud discupiunt, nisi divitiarum deliciis ac voluptatum illecebris se dedere totos, ad evangelica est Jesu Christi praecepta redeundum, quae ad arctissimum virtutis iter nos trahunt, ac spirituales suavitates pollicentur perpetuo mansuras. Id profecto efficiet, quemadmodum fore confidimus, Congressus vester, cui Nos quidem exoptatos salutiferos exitus a Deo ex animo precamur. Ac non modo Christus, sub Eucharisticis velis latens, praeeunte in exemplum Hungarorum gente, per vias, per compita in sacrisque aedibus celeberrimae urbis Nationis vestrae capitis, sollemnem aget triumphum, sed in omnium etiam animis, eos ad virtutis christianaeque sanctitatis nitorem invitans atque alliciens. Quae ut, aspirante Deo, ac S. Rege Apo- stolico auspice deprecatoreque, feliciter effecta dentur, caelestium conciliatricem gratiarum paternaeque benevolentiae testem, cum tibi dilecte Fili Noster, tum iis omnibus, qui sacris coetibus intererunt, iisque nominatim, qui sollertem tibi hac in re navarunt operam, Apostolicam Eenedictionem amantissime impertimus. Datum ex Arce Gandulphi, prope Romam, die XV. mensis Maii, anno MDCCCCXXXVIII, Pontificatus Nostri decimo septimo. PIUS PP. XI. Nr. 1976. S. Poeni- tentiaria de valida erectione „Viae Crucis.“ Iamdiu ac saepe huic S. Tribunali significatum fuit, multiplicitatem conditionum ad validitatem erectionis stationum „Viae Crucis“ hucusque requisitarum haud raro occasionem dedisse omissioni, ut plurimum involuntariae, unius vel alterius ex iis, et consequenti exinde invaliditali erectionis eiusdem. Huic lamentabili defectui infrascriptus Cardinalis Maior Paenitentiarius occurrere efficaci remedio cupiens, totam rem deferendam esse Summo Pontifici censuit. Itaque Sanctitas Sua, in audientia eidem benigne concessa die 11 mensis Januarii vertentis anni, spirituali animarum piarum bono semper prospiciens, ac summopere exoptans ne christifide- les priventur sacris indulgentiis, huic salutari exercitio adnexis, — quas Ipsémét ex novo statuerat per Decretum „Pium Viae Crucis exercitium“ sub die 20. Octobris 1931 —- abrogatis singulis conditionibus hactenus vigentibus, benigne decernere dignatus est ad validam stationum „Viae Crucis“ erectionem sufficere ut sacerdos, idcirco rogatus, debita facultate sit praeditus, iuxta Decretum „Consilium suum persequens“ datum 12. Martii 1933; prorsus tamen decere, ratione praesertim ecclesiasticae disciplinae, ut in singulis vicibus, nisi agatur de locis exemptis, accedat venia Ordinarii loci, ubi facultas exercetur, saltem rationabiliter praesumpta, quando Ordinarius facile adiri nequeat. Praeterea eadem Sanctitas Sua statuit ut omnes „Viae Crucis“ erectiones, quacumque ex causa hucusque invalide peractae, huius Decreti vigore sanatae maneant. Contrariis quibuslibet etiam mentione dignis minime obstantibus. Datum Romae, ex aedibus S. Paeniten- tiariae, die 12 Martii 1938. L. Card. Lauri, Paenitentiarius Maior. — S. Luzio, Regens. (A. A. S. 1938. pag. 111.) Strigonii, die 5. Maii 1938. Quandoquidem ex una parte opus, a Sacra Congregatione Indulgentiarum Sacrarum- que Reliquiarum anno MDCCCLXXXV editum, multis iam annis non amplius venale prostat; ex altera vero eiusdem generis Collectioni, quae anno MDCCCCXXIX in lucem prodiit, generales indulgentiarum concessiones postremis hisce temporibus, ac praesertim iubi- lari Redemptionis anno, aliae ex aliis accessere, christifideles non pauci ac vel sacerdotes et Episcopi ab Apostolica Sede petierunt, ut novum, idemque authenticum, prelo excuderetur opus, quod pontificias hac in re largitiones ita in unum colligeret, ut tuta communi pietati norma esset. Cum vero Augustus Pontifex hac de causa certior factus esset, infrascripto Cardinali Paenitentiario Maiori mandavit, ut huic operi admoveretur manus, cui etiam Ipsémét perficiendo generales normas rationesque indicavit. Eo videlicet spectabat Reatissimi Patris consilium, ut non modo preces et pia opera indulgentiis ditata in unum redigerentur, sed ut potius aptiore indutus forma elenchus vulgaretur, qui et recentiores omnes Summorum Pontificium id genus largitiones corns' Nr. 1977. Decretum S. Paeniten- tiariae de indulg. nova collectione editis.
