Circulares litterae dioecesanae anno 1930. ad clerum archidioecesis strigoniensis dimissae
I.
Nr. 39. Archiepi- scopus de itinere Romano et Litt. Ency- clicae Summi Pontificis decernentes inter alia prorogationem indulgentiae Jubilaris. CIRCULARES DIOECESANAE. I. LAUDETUR JESUS CHRISTUS! Venerabiles et in Christo Dilectissimi Fratres! Cum Pater Communis quinquagesimum sacerdotii sui natale celebraturus ad altare accederet, communione sanctae laetitiae procul abesse mihi minime licuit. Romam petii, ut nedum mei erga Vicarium Christi amoris, sed et fidelium meorum adhaesionis interpretem agerem. In sollemni audientia die 17 Decembris habita Pontifici iubilanti munera, partim a summis moderatoribus Hungáriáé, partim a fidelibus oblata, tradidimus et mecum ipso Regius Hungáriáé apud Ap. Sedem cum liberis mandatis Orator itemque Subpraefectus civitatis Budapestinensis, sermone coram Pontifice habito, luculenter illustrarunt, quam ardenti studio cives Hungáriáé communi laetitiae Ecclesiae universalis partem capere voluerint et quam ferventibus precibus Deum interpellent, ut Pontificem, cui in spatio septem tantum annorum tantas res aggredi et iam perficere Divinae Providentiae licuit consilio, diu in utilitatem Ecclesiae salvum sospitet atque incolumem. Accepta Pontifici erant munera, acceptiora pro incolumitate Sui vota, verum acceptissimas habuit preces, quas pro Ipso Nos praesentes etiam nomine absentium totius Hungáriáé catholicorum obtulimus. Peramanter Summus Pontifex itineris anno 1891 peracti recordatus est, cum transeundo per nostram civitatem Budapestinensem missam in ecclesia parochiali ad Sanctum Stephanum Regem celebraret et jucundissimus Ei accidit actus pietatis, quo memoria huius eventus, tabula marmorea, parieti dictae ecclesiae die iubilaris missae affixa, posteritati mandata est. Recordationem ecclesiarum, quae Budapestini ultimis annis nobilissimo fervore constructae sunt et in praesenti struuntur, Augustus Senex laetabundus accepit et in allocutione Sua verba de hoc fecit declarans haec templa noviter constructa et mox aedificanda ostendere zelum tum pastorum tum fidelium tum ipsius civitatis Budapestinensis et unumquodque eorum fore focum orationis, fidei chri- stianaeque charitatis, imo centrum, ex quo verae urbanitatis incrementa in societatem humanam uberrime diffundantur. Postquam omne genus operarios, qui sive in officinis sive in fodinis sive ubicumque arduis laboribus incumbunt, meminit, Seque eorundem consocium fateri dignatus est: suavissima verba, amoris paterni plena, Pontifex de doloribus et angoribus fecit, quibus gens nostra „Hungária sibi tantopere cara“ hac aetate premitur : verum ad nostram consolationem vix adesse — aiebat — vitam in terris sine doloribus ; nedum homines singillatim, sed et integras nationes habere sua gravissima fata, at, cum imago gentis nostrae immensis doloribus obrutae animo obversetur, sibi consolationi esse recordationi praesentium malorum miscere memoriam antiquae laudis gloriaeque, imprimis fidelitatis illius, qua Hungari ante- actis saeculis semper in acie pugnabant, ubi fidem christianam Romanamque Ecclesiam Divinae Providentiae consilio tueri ipsis licuerit, adeo ut inter gesta eorum dolores et insignia fidelitatis testimonia nunquam non iuncta appareant; recte olim de Christianis dictum fuisse: „Facere magna et pati Jortia
