Circulares literae dioecesanae anno 1919. ad clerum archidioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Csernoch principe primate regni Hungariae et archiepiscopo dimissae

III.

17 4. Idem statuitur pro Episcopis His­paniae et Lusitaniae, hac una differentia, quod onus licentiam concedendi attribui­tur et reservatur Apostolicae Sedis apud eas nationes Legato. 5. Qui hisce litteris vel licentia ca­rent, ad sacri ministerii exercitium ad­mitti nequibunt: qui vero iis pollent, admittentur etiam in locis transitus, nisi peculiaris aliqua extraordinaria ratio obsi­stat, si ibidem infirmitatis aut alia iusta causa commorari parumper coacti fuerint. 6. Hisce servatis normis aliisque quae in tit. I, lib. II Codicis statutae sunt, sacerdotes ex Europae dioecesibus dimissi, in Americae et insularum Philippinarum dioecesibus, utroque Ordinario consen­tiente, incardinari etiam poterunt. 7. Sacerdotes ex Europae dioecesibus •dimissi ex una in aliam Americae et in­sularum Philippinarum dioecesim transire poterunt, Episcopo a quo discedere desi­derant et Episcopo ad quem pergere optant consentientibus, servatis in substantiali­bus normis sub nn. I et II positis, et docto quamprimum Ordinario sacerdotis proprio, vel, si agatur de sacerdotibus Italis, Hispanis et Lusitanis, S. Sedis officio a quo prima demigrandi licentia promanavit. Obligatio autem docendi Ordinarium sacerdotis proprium vel S. Sedis officium spectabit ad Episcopum qui sacerdotem in sua nova demigratione recipit. 8. Curae et sollicitudini Ordinario­rum Americae et insularum Philippina­rum enixe commendatur, ut provideant, quo emigrati sacerdotes in domibus pri­vatis vel in diversoriis, sive publicis ho­spitiis, non commorentur, sed in aedibus ecclesiasticis ad rem instructis vel in­struendis, aut penes aliquem parochum vel religiosos viros. Quod si absque legi­tima causa parere recusent, eos post fa­ctam monitionem peremptoriam a missae celebratione interdicant. 9. Religiosi, dum in sua religione perseverant, trans Oceanum ad alias suae religionis domus mitti a suis superioribus valebunt, hac una lege servata, super cuius observantia superiorum conscientia graviter oneratur, ut agatur de religiosis qui sint intemeratae vitae, bonae explo- rataeque vocationis et studiis ecclesiasticis bene instructi; adeo ut retineri tuto pos­sit, in bonum animarum et aedificatio­nem fidelium eorum missionem esse ces­suram. 10. Religiosi exclaustrati, pro tem­pore quo extra conventum morantur, et religiosi saecularizati eadem tenentur lege ac clerici saeculares. CAPUT II. 11. Clerici saeculares, qui ex Europa vel ex Mediterranei oris in Americana vel in insulas Philippinas ad breve tempus, semestre non excedens, pergere cupiunt, acceptatione non indigent Ordinarii illius loci, vel illorum locorum ad quae profi­ciscuntur, prout pro diuturna vel stabili commoratione requiritur. 12. Sed debent: a) iustam honestamve causam itine­ris suscipiendi habere, eamque Ordinario suo patefacere, ut discessorias litteras ab eo impetrare valeaiat; b) muniri discessorialibus litteris Or­dinarii sui, non in forma communi, sed in forma specifica, cohaerenter ad ea quae superiori num. 2 praescripta sunt, causa temporanei itineris et spatio temporis in induito indicatis; c) reportare S. Sedis beneplacitum, quod dandum erit vel ab hac S. Congre­gatione, vel ab Apostolicae Sedis Legatis, in locis ubi hi adsint; nisi urgens aliqua causa discessum absque mora exigat: quo in casu in litteris discessorialibus id erit exprimendum ; d) in quolibet casu instrui sufficienti pecuniae summa nedum pro itinere de­center suscipiendo, sed etiam pro regressu: ad quem finem Ordinarius cavere debet, ut summa ad revertendum necessaria de­ponatur penes aliquam nummulariam men­sam, aut alio modo tuta, sit, ne ulla re­versioni obstet pecuniae difficultas.

Next

/
Oldalképek
Tartalom