Circulares litterae dioecesanae anno 1888. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
V.
42 Alexandrini Episcopi S. Dionysii, qui teterrimam luem, medio saec. III. Alexan- driae grassantem, qua oculatus testis describens1 haec subjungit: „Plurimi quidem ex fratribus nostris ob nimiam charitatem curam omnem propriae salutis abjicientes, sibique mutuo adhaerescentes, dum aegros secure et audacter invisunt, eisque assidue ministrant, et curationem adhibent, in Christo una cum illis mortui sunt; aliorum aegritudine libentissime se se implentes, et proximorum morbum in semetipsos quodam modo adtrahentes, doloresque eorum sponte sua exprimentes, atque extergentes, multique adeo, qui alios aegrotantes curaverant, et in pristinam valetudinem restituerant, ipsi interierunt. — Et hoc quidem pacto optimi quique ex fratribus nostris, quorum nonnulli presbiteri erant ac diaconi et ex populo laudatissimus quisque mortem oppetierunt adeo, ut genus hoc mortis ob pietatem, fideique constantiam nequaquam inferius martyrio censeatur.“ Qua in re quanto Christianis Ethnici inferiores se praestiterint, idem ostendit S. Dionysius addendo: „Gentiles vero prorsus contraria his egerunt. Nam et eos, qui aegrotare inceperant, exturbabant, et charis- simos refugiebant; eosque in viis semineces destituebant; aut mortuos insepultos projiciebant, aversantes mortis participationem ac societatem; quam tamen licet multiplici adhibita cautione ac diligentia, evitare non poterant.“2 Quod tribus primis saeculis, persecutionum nimirum tempore, publica Nosocomia aut Hospitalia exstrui a Christianis non potuerint, suapte intelligitur: diruta illa fuissent ab Ethnicis, infirmi vero occisi, quibus tam parum pepercissent persecutores, quam parum pepercerunt sanis Christi fidelibus. — Aegroti nihilominus nec inter tempestatum illarum procellas negligebantur, imo maxima charitate et cura fovebantur. Colligebantur illi in privatis domibus, in quibus reficiendis, et juvandis nihil abs se desiderari passi sunt Christiani. De Seleuco Martyre3 scribit Eusebius: „qui egenis et infirmis instar patris et'Curatoris inspectorem ac curatorem se praebebat.“ De Theo- doto Ancyrano aeque martyre idipsum testatur Nilus scribens:4 „quod particeps ipse passionum alienarum et charitate plenus infirmos adjuvans, etiam manus imponens, quantacunque incurabili infirmitate detentis, liberat morbo, suas eis preces pro medicina adhibens.“ De S. Martyre Gallieno referunt acta:6 „Viderunt, dicitur ibi, virum ex Patritio et Consule, qui erat amicissimus Augustorum, lavantem pedes, ponentem mensam, aquam affundentem manibus, languentibus sollicite ministrantem, exhibentem sanctae virtutis officia.“6 In Africa tempore S. Cypriani Diaconi tenebantur aegrotos visitare et consolari. „Quin etiam Diaconi corpore aegros perquirant, et ignoranti plebi indicent, ut appareant, et visitentur, et necessaria ex praesidis (Episcopi) sententia praebeant. Hoc etsi clam eo fecerint, non peccabunt: Ista quidem, et quae sunt similia, Diaconis curae sint.“7 Apostolicae Constitutiones hoc officium Diaconis clare imponunt: „Oportet, ut vos Diaconi visitetis omnes, qui visitatione indigent. — De miseris autem ad Episcopum referte: debetis enim esse anima illius et sentiendi vis.“ « I In ministerium mulierum infirmarum Diaconissas constitutas fuisse, testatur S. Epiplianius,s quin tamen ceterae mulieres ab hoc ministerio exclusae fuissent,--------------------- — v 1 In fragm. epist. apud Euseb. Hist. Eccl. 1. 7. c. 41. — 2 Euseb. c. 40. de martyr. Palaest. — 8 In fragm. epist. ap. Euseb. — 4 Ruinart, Acta Martyr. — 5 Boiland. Tom. 5. m. Junii. — 6 Epist. I. Clem, ad Jacob. Inter Constant, ep. Rom. Pontif. in Append. — * Lib. 4. Cap. 19. — 8 Exposit. fidei.
