Circulares litterae dioecesanae anno 1887 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae

XXIV.

174

Tibi supervacanea, Ecclesiis per orbem necessaria, offerimus dona, illa tamquam obsequii nostri munera, atque amoris documenta benigne suscipias.

Benedic Sanctissime Pater Regi, totique augustae Imperiali ac Regiae Domui, benedic populo Hungáriáé, benedic etiam nobis, qui adstamus coram Majestate et Sanctitate Tua! Benedictio Tua sit pignus benedictionis divinae, sit pacis intra et ultra terminos nostros, sit prosperitatis securitas, sit progressionis in omni bono fons uberrimus.

Sanctitatis Tuae

liumillimi, devotissimi, obsequentissimi filii ac servi.

Budapestini, die vigesima Novembris 1887.

Responsum Suae Sanctitatis: Ad iucundum sacerdotii Nostri natalem quinquagesimum, quem Dei conservatoris munere beneficioque proxime acturi sumus, laetitiam liodierna die non mediocrem adiungit, dilecti filii, conspectus vester: qui sane eadem vel tacitus loquitur, quae modo graviter copio- seque Cardinalis Primatis explicavit oratio. Et mirum quantum Nobis affert solatii, praesertim in tantis sollicitudinum caussis, ista animi vestri eximia et nobilis significatio. In qua quidem Nobis, rerum veterum memoriam repetentibus, vere videmur vestigia agnoscere virtutis, quam, per adversas res aeque ac per secundas, Hungária retinuit, quaeque ipsas eius origines fecit insignes, quo tempore magnus apostolus vester beatus Stepbanus, cum fundamenta civitati regnoque poneret, non aliunde quam ab liae Principis Apostolorum Sede auspicia capienda censuit. Est itaque cur vobis magnopere gratulemur istam in obsequio pietateque Apostolicae Sedis fidelem constantiam. Ex quo velut uberrimo fonte si cunctis retro saeculis tanta est in genus vestrum derivata salus, quanta nuper commemorata est, parem et similem beneficiorum copiam in omnem consequentem aetatem sine ulla dubitatione, dilecti filii, expectate. Yiget enim in Pontificatu romano divinitus insita virtus, omnino salutem efficiens suapte natura: neque potest accidere huic, quod rebus humanis, ut intercidat aut mutetur. Id quidem ita esse pernegant oppugnatores Ecclesiae, propterea quod volunt a catholico nomine, a Yicario Iesu Christi Pontifice romano abalienare hominum animos, et huius propagare flammam belli, cuius furentes impetus Nos maxime sustinemus. Sed tamen quod reipsa apparet non omni ex parte consiliorum suorum exitum consequuntur. Vivit enim, favente Deo, religionis amor cum reverentia maxima Apostolicae Sedis coniunctus, vivit et valet alte in animis insculptus, praesertim in multitudine. Testis est istud ipsum ob sacerdotii Nostri anniversariam memoriam repente excitatum ubique studium: hic animorum voluntarius admirabilisque concentus: haec pietatis popularis tam illustria et varia, nec usitata pignora, quae Pontifici romano ex omnibus terrarum partibus certatim afferuntur.

Iam vero ad Litteras encyclicas quod attinet, quarum nuper est facta mentio ut eas Episcopis vestris mitteremus, fecit non modo officium Apostolicum, sed etiam singularis in Hungaros benevolentia, quae profecto non est in Nobis, quam in decessoribus Nostris, minor. — Avebat animus utilia vobis atque opportuna documenta