Circulares litterae dioecesanae anno 1878 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
XV.
69 XV. Quantum curae cordique sit SSmo Domino Nostro recta educatio ac institutio adolescentum, qui in sortem Domini vocati, tyrocinium vitae clericalis ingressi, ministri olim fieri cupiunt Christi et dispensatores mysteriorum Dei, oppido liquet ex Allocutione, quam nuperrime ad Seminariorum Romani et Piani coram se admissos alumnos dirigere dignatus est, cuius iccirco tenores isthic apponere placuit: „Quantam hodie jucunditatem ac solatium ex conspectu vestro animus Noster capiat, juvenes dilectissimi, satis verbis promere et significare non possumus. Cum enim semper et maxime cordi Nobis fuerit studiosa juventus, praesertim quae in spem Ecclesiae succrescens ad Christianas virtutes, literas, scientiasque instituitur, cumque medios inter Perusini Seminarii ephebos per triginta et amplius annos frequenter libenterque versari consueverimus ; optatissimum nobis erat, postquam divino consilio Petri Cathedram conscendimus, vos etiam praesentes cernere et paternis vos compellere verbis novellae Ecclesiae plantationes, electa germina Sacerdotum. Ex utroque Seminario, Romano ac Pio, Pontificia providentia fundatis, Pontificio nomine ac tutela fruentibus, huc amplissimo Cardinali duce, moderatoribus, ac Magistris praeeuntibus convenistis, ut filialis vestri erga Nos et Apostolicam Sedem obsequii argumentum exhiberetis. Porro utrum - que Seminarium est nobis singularibus de causis acceptissimum. Et ad Romanum quod attinet, non equidem possumus paterno vos non prosequi affectu, generosa soboles et propago praeclarissimorum virorum, qui qualibet aetate vestro e gremio prodierunt, Urbemque nobilitarunt; vos Romani Cleri laetissima spes et vivarium semper renascens. — Accedit, quod et praeteriti temporis Nos vobis memoria devincit: meminisse enim juvat plures e Nostra domo, elapso praesertim saeculo, apud vos institutionis causa mansisse; nec sine lacrymis carissimi fratris Ferdinandi recordatio subit, egregiae indolis adolescentis et in Seminario vestro alumni, quem Pio VIII. Pontifice, quindecim vix annos attingentem, immiti heu morte ademptum doluimus, cujus ossa in Ecclesia vestra, ad Beatae Virginis sacellum, ipsam sub aram memori titulo condita quiescunt. — Lubet etiam in mentem beata tempora revocare, cum primo in flore juventae, et in nobilissima Gregorianum inter et Romanum Athaeneum ingeniorum dimicationes studiorumque palestra, frequenter ad Seminarii aedes accessimus, ut publicis ac solemnibus periculis interessemus, quae electi ad id alumni strenue alacri- terque subibant. Nec minori vos amore prosequimur, Seminarii Pii alumnos, quos Praedecessor Noster s. m. Pius Nonus, provido certe consilio, ex omnibus Pontificiae ditionis civitatibus Romam adduxit, ut in ipso Catholicae Ecclesiae centro ad pietatem et scientias optime formati in patriam redirent, sanarum doctrinarum semen odoremque virtutum undique diffusuri. Egregium sane opus, quod cum praesentibus singularum Ecclesiarum necessitatibus consulat et ad earum bonum decusque adaugendum maxime conducat, Pii Noni nomen ampliori etiam gloria cumulatum in posteros transmittet. Nec Nr. 2780. Allocutio SSmi Dni Nostri ad alumnos Seminariorum. > 1
