Circulares litterae dioecesanae anno 1877 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis a Joanne Cardinale Simor principe primate regni Hungariae et archi-episcopo dimissae
I.
2 guini.“ S. Firmilianus eodem sensa scribit ad eumdem S. Cyprianum1): ,,C teterum, iuquit, quale delictum est vel illorum, qui admittuntur, vel eorum, qui admittunt, ut non ablutis per Ecclesiae lavacrum sordibus, nec peccatis expositis, usurpata temere communicatione, contingant corpus et sanguineifi Domini, cum scriptum sit: Quicumque ederit panem aut biberit calicem Domini indigne, reus erit Corporis et Sanguinis Domini.“ Apud S. Basilium in liturgia Pontifex clamat: ,,Sancta sanctis.“ „Nemo cibum accipit Christi, nisi fuerit sanatus; et ubique mysterii ordo servatur, ut prius per remissionem peccatorum vulneribus medicina tribuatur, post alimonia mensae coelestis exuberet“ scribit S. Ambrosius.2) Consonat S. Augustinus praecipiens3): „Adscendat, inquit, homo adversum se tribunal mentis suae. Constituat se ante faciem suam: atque ita constituto in corde judicio, adsit accusatrix cogitatio, testis conscientia, carnifex timor. Postremo ab ipsa mente talis sententia proferatur, ut se indignum homo judicet participatione corporis et sanguinis Domini: ut qui separari a regno coelorum timet per ultimam sententiam summi Judicis, per ecclesiasticam disciplinam a Sacramento Panis interim separetur.“ Et ad inquisitiones Januarii scribit idem4): ,,Si tanta est plaga peccati, atque impetus morbi, ut medicamenta talia differenda sint, auctoritate Antistitis debet quisque ab Altario removeri ad agendam poenitentiam, et eadem auctoritate reconciliari. Hoc est enim indigue accipere, si eo tempore accipiat, quo debet agere poenitentiam.“ „Innocentiam ad altare apportate“ clamat idem S. Pater.5) Gennadius prorsus eamdem doctrinam tradit6): „Quotidie, inquit, Eucharistiae communionem percipere nec laudo nec reprehendo. Omnibus tamen Dominicis diebus communicandum suadeo et hortor, si tamen mens sine affectu peccandi sit. Nam habentem adhuc voluntatem peccandi, gravari magis dico Eucharistiae perceptione, quam purificari. Et ideo, quamvis quis peccato mordeatur, peccandi non habeat voluntatem et communicaturus satisfaciat lachrymis et orationibus, et confidens de Domini miseratione, qui peccata piae confessioni donare consuevit, accedat ad Eucharistiam intrepidus et securus. Sed hoc de illo dico, quem capitalia et mortalia peccata non gravant: nam quem mortalia crimina — premunt, hortor prius publica poenitentia satisfacere, et ita Sacerdotis judicio reconciliatum communioni sociari, si vult non ad judicium et condemnationem sui Eucharistiam percipere.“ Eiusdem prorsus mentis est S.Isidorus Hispalensis: „CaeterUm, inquit ) si talia sunt peccata, quae quasi mortuum removeant ab altari, prius agenda poenitentia est, ac sic deinde hoc salutiferum medicamentum suscipiendum: qui enim manducat et bibit indigne, judicium sibi manducat et bibit.“ Indigne manducat et bibit, loquitur S. Ansel- mus,8) qui non prius per poenitentiam purgatus ad hoc Sacramentum accedit. Hoc est enim indigne accipere, si eo tempore accipiat, quo debet poenitentiam agere. Fit igitur reus corporis et sanguinis Domini; id est non purgationem sed maculam culpae trahit ex eo, quod male accipit bonum sacramentum corporis et sanguinis Domini.“ E prolatis testimoniis, quibus plura addi potuissent, clarissime liquet, in Ecclesia nunquam dubitatum fuisse de eo, quod in Missam celebraturis, vel Eucharistiam sumpturis requiratur puritas et mundities ab omni macula peccati mortalis et status gratiae sanctificantis adeo, ut peccet mortaliter, qui Eucharistiam sumit cum conscientia peccati gravis sive mortalis. Quam vevitatem nos docuit S. ‘) ep. 13. — a) lib. super Luc. cap. 9. — 3) senn. de poeuit n. 7. —‘) epist. 54. *) tract. 26- ia Joann- — •) 1. de Ecclesiae dogmatibus c. 53. — ’) 1. 1. de Offic. Eccl. — *) exposit. in cap. 11. ep- I. ad Cor. •
