Circulares litterae dioecesanae anno 1874 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
XIX.
89 salvabit fidem et Ecclesiam. Ecclesia Catholica ideo etiam stat, quia primis tribus saeculis inventi sunt milliones et milliones hominum omnis aetatis, sexus, conditionis, qui pro illa libenter etiam mortem oppetierunt. Sanguis Martyrum semen Christianorum. — Rememoramini pristinos dies, ut de veritate assertionis convincamini. Sub crudeli Henrico VIII. et crudeliori Elisabetha Clerus et populus Hiberniae pati mori novit pro fide et Ecclesia, fidem et Ecclesiam salvavit Catholicam. Anglia e contrario fidem amisit, quam si nunc reflorescere videmus, praeter gratiam Dei, fortitudini, pietati, zelo, sanctimoniae Cleri in acceptis referimus. Vel putatisne nobilissimos illos et cultissimos Anglorum, qui ad fidem Cath. vix non quotidie revertuntur, ac in specie Marchionem illum opibus florentem ac dignitatibus, qui his diebus e Saulo Paulus, e hoste Papae, Papae filius factus est, putatisne hunc et illos reversuros fuisse in Ecclesiae Catholicae gremium, si Clerum Catholicum in Anglia alium vidissent, quam qualis ille esse debet e praecepto Ecclesiae, quod praeceptum omnibus et singulis in actu sacrae ordinationis proponendum Ecclesia jubet his verbis, quae utinam nulli unquam Sacerdoti e mente exciderent: „Servate in moribus vestris castae et sanctae vitae integritatem. Agnoscite, quod agitis. Imitamini, quod tractatis; quatenus mortis Dominicae mysterium celebrantes, mortificare membra vestra a vitiis et concupiscentiis omnibus procuretis. Sit doctrina vestra spiritualis medicina populo Dei, Sit odor vitae vestrae delectamentum Ecclesiae Christi.“ Et Clerus igitur Italiae et Helvetiae, et Germaniae, et Brasiliae, ubi persecutio in Catholicos exarsit, testimonio fidei probati sunt, cum Moyse magis eligentes affligi, quam, temporalis peccati habere jucunditatem.1) „Accesserunt ad Sion montem, et civitatem Dei viventis, et Ecclesiam primitivorum, — • quae fuit Ecclesia Martyrum, — qui conscripti sunt in coelis.“2) Exercitia spiritualia, paucis demptis casibus, nullum faciunt repente sanctum, quia per ipsum eorum exercitiorum in praesenti forma auctorem S. Ignatium, non intendebatur aliud, quam ut illa disponant, juvent affectus pravos moderari, et voluntatem Dei circa nos cognoscere. Semina igitur sanctae et probae vitae jaciunt, a peccatis avocant, ad quaerendam Dei voluntatem manu quasi ducunt, et cuncta, quae facimus, immo quod sumus, juxta voluntatem Dei conformare, agere docent, monent, hortantur. Hoc est initium salutis, hoc fundamentum christianae virtutis, hoc a Deo collatum pignus infinitae caritatis. Et hoc factum fuisse, hoc in animis et cordibus vestris evenisse, suadet mihi infinita Dei misericordia, quae fugientes quoque se persequitur, quanto magis amplexatur accedentes? Suadet mihi Vestra bona voluntas, qua advenistis, solertia, qua ad sacra haec exercitia incubuistis? Jacto igitur fundamento strenue aedificemus, coeptum virtutis, pietatis iter alacriter prosequamur. Quid enim juvat bene coepisse, et coeptum non consummavisse? Etiam Judas bene incepit, damnatus tamen periit, quia in bono non perseveravit. Non ille, qui bene incepit, nec ille, qui in bono aliquo etiam longiori tempore perstitit, sed ille, „qui perseveraverit usque in finem salvus erit“ dicente Salvatore.3) Multae sunt virtutes, multiplices sunt virtutum actiones, quae quidem merentur regnum coelorum, sed nisi perseverantia accesserit, neminem introducent in regnum 1) Cf. Hebr. 11, 25. 39. — 2) Cf. Hebr. 12, 22—23. — 3) Matth. 10, 22.
