Circulares litterae dioecesanae anno 1873 ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Cardinale Simor
XV.
73 XY. Die 30. mox praeterlapsi mensis mors sustulit Excellmum ac Rssimum Dominum Adalbertum Bartakovics de Kisappony, Archi-Episcopum Agriensem, cuius memoria, ut his in Circularibus Dioecesanis recolatur, non una suadet ratio. Is namque tertium ac decimum aetatis annum vix superaverat, cum vitae ecclesiasticae tirocinium ordiri coepit in illo Archi-Dioecesis huius Seminario, quod in honorem S. liligeri Ducis munificentia erexit piae memoriae Primatis et Archi-Episcopi Emerici L<5sy. Severioribus philosophiae disciplinis in Seminario Tirnaviensi sese addixit, cumque ingenii acumine, ma- gnaque memoriae facilitate polleret eos in praedictis disciplinis fecit progressus, ut sacrorum studiorum condiscendorum causa ad Collegium Pazmanianum mitteretur cum carissimo sibi coalum.no Josepho Kunszt, qui et ipse subin ad Archi-Episcopalem promotus est dignitatem. Absoluto 1813. studiorum theologicorum cursu, quominus Sacerdotio initiari Adalbertus Bartakovics potuerit, aetatis obstitit defectus, quem post biennium quoque apostolica sustulit dispensatio. Sacerdos factus successive Parochis Sellyensi et Muzs- laensi cooperabatur. Ad Officium Dioecesanum 1817. hinc vero 1820. ad aulam Archi- Episcopalem translatus, per omnes officiorum gradus decurrendo, anno tandem 1830. M. Eccl. Canonicus nominari meruit ea cum destinatione, ut esset etiam Cardinalis-Primatis a latere Canonicus, in quo ille, baculum sibi quaesivit ac reperit senectutis. Erepto e vivis anno mox sequenti Archi-Episcopo, in humeros recens nominati Canonici munus ei onus Vicarii in spiritualibus et Causarum Auditoris Generalis per Districtum Tirnavien sem devolutum est, quod ille vix non quatuordecim annorum intercapedine sustinuit ea fidelitate, eaque dexteritate, ut 1845. in meritorum suorum proemium ad Sedem Episcopalem Rosnavieusem proveheretur. Abiturum ex Archi-Dioecesi Clerus Districtus Tir- naviensis his per suum Oratorem verbis ultimis affatus est: „Stamus in hac vicariali aede, ad quam Te pro tribunali sedente, tam prompto ferebamur pede: in qua, ut filiis ad Patrem decet, nobis ad Te, semper expeditus liberque patebat accessus. Hic attenta aure bibimus Tuas paternas, quibus nos informasti, institutiones, audivimus Tuos graves, lepore, ac caritatis unctione conditos sermones. Hic animo fractos erigebas, moestos consolabaris. Hic rigorem cum mansuetudine, justitiam cum aequitate temperabas, super senes in- telligebas iu multis, et ardua saepe negotia, Tua pastorali prudentia, prospere terminabas.“ Abituro iu tesseram grati animi et venerationis offerebat Clerus ille Pedum episcopale ceu symbolum paterni regiminis, cum insculpta hac epigraphe „Rexit amore.“ Erga Archi- Dioecesim hanc constanter optimo affectu, imo vero amore ferebatur, cuius documenta in piis fundationibus et in Ara illa supersunt, quam in Cathedrali Ecclesia e marmore Carraric suis sumptibus in honorem S. Adalberti E. M. erigendam curavit. In utraque, quam su bin rexit, Ecclesia, totus muneri suo, totus Cleri populique suae curae commissi emolumento vixit. Ad immortalia eius merita pertinet, quod toties antea tentatam novam Bibliorum Sa erorum hungaricam versiouem feliciter tandem perfectam suis expensis vulgaverit, inNr. 2350. Memoria Archi-Episcopi Agriensis Adalberti Bartakovics de [ Kisappony. 1 > > : i l >
