Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
XIII.
79 tum et genuine expositum accepimus, ex hac Petri Cathedra in conspectu omnium salutarem Christi doctrinam profiteri et declarare constituimus, adversis erroribus potestate nobis a Deo tradita proscriptis atque damnatis. OBSERVATIONES. 1. Inscriptione „Pius Episcopus, Servus servorum Dei, sacro approbante Concilio“ nihil novi introductum, sed antiquus et receptus mos retentus est in Concilio Vaticano. Jam in Conciliis Lateranensi IV., Lugdunensi I., Florentino et Lateranensi V., quibus nempe ipsi Summi Pontifices in persona intervenerunt ac praesederunt, hac sub forma, simili cum inscriptione decreta publicabantur. Sane in Concilii Lateranensis IV. Decreto de fide catholica dicitur: „Nos autem (Innocentius III. loquitur) sacro et universali Concilio approbante, credimus et confitemur.“ l) Lata in Concilio Lugdunensi I. sententia contra Imperatorem Fridericum I. hanc exhibet inscriptionem: „Innocentius Episcopus etc. sacro praesente Concilio.“ 1 2) Florentini Concilii celeberrimum Unionis Graecorum decretum inscriptum est: „Eugenius Episcopus, servus servorum Dei, consentiente ad infrascripta carissimo in Christo Filio nostro Joanne Palaeologo Romanorum Imperatore illustri, et loca tenentibus venerabilium fratrem nostrorum Patriarcharum et coeteris orientalem Ecclesiam repraesentantibus.“ 3) Denique in Actis Concilii Lateranensis V. plura leguntur ibidem edita decreta cum hac inscriptione: „Leo Episcopus S. S. D. sacro approbante Concilio.“ *) Hanc formam postulat relatio Summi Pontificis ad reliquos Episcopos, quae est capitis ad membra corporis, cuius relationis Episcopos nunquam non conscios fuisse historia abunde testatur. Jam in epistola Patrum Concilii Chalcedonensis ad S. Leonem M. legimus: „Quam (fidem) ipse servasti, vocis beati Petri omnibus constitutus interpres . . . Unde et nos quippe inchoatore bonorum te, ad utilitatem utentes, Ecclesiae filiis haeredita- tem, sortemque Veritatis ostendimus. Quibus tu quidem, sicut membris caput praeeras in his, qui tuum tenebant ordinem. .. Rogamus igitur, ut tuis decretis nostrum honora judicium; et sicut nos Capiti in bonis adjecimus consonantiam, sic et summitas filiis, quod decet, adimpleat..“ Quingenti viginti Episcopi non latini, sed graeci, in Concilio congregati, non aevo medio, sed a. 451. ita loquuntur, seseque membra et filios compellant, in Romano Pontifice Caput et Patrem venerantes. 5) Videatur etiam Epistola Patrum Concilii Generalis VI. Constantinopolitani III. ad S. Agathonem Papam. 6) Per hanc autem in edendis ac publicandis Conciliorum Oecumenicorum decretis adoptatam formam Episcopis jus divinum, quo pollent, judicandi de rebus ad fidem et mores, verbo ad revelationem pertinentibus haud adimi, e Historia Conciliorum, et ut alia brevitatis causa silentio praetereantur, ipsius Vaticani Concilii clarissime colligitur. In ipsa plane prima Constitutione dogmatica huius Concilii disertis verbis hoc jus Episcoporum agnitum et expressum legitur, „Nos itaque, ait Summus Pontifex, inhaerentes Praedecessorum Nostrorum vestigiis, pro supremo Nostro Apostolico munere veritatem Catholicam docere ac tueri, perversasque doctrinas reprobare nunquam destitimus. Nunc autem se1) Barduin. Acta Concil. T. VII. coi. 18. — 2) ibid. coi. 401. — 3) id. T. IX. coi. 419. — 4) ibid. col. 1719, 1721, 1723. — 5) ibid. T. II. c. 655. — 6) Circul. Dioec. a. 1871. pag 185.
