Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor
V.
50 regum Dominum, venite adoremus!“ Solus es in cubiculo, in horto, in prato, in nemore, ordiris Officium, protinus non es solus, extemplo chorum ingrederis fratrum, qui eodem tempore una tecum ordiuntur, prosequuntur divini Officii psalmodiam. Adsistunt angeli, in ministerium missi propter eos, qui haereditatem capiunt salutis *), ut preces tuas suscipiant, adsociantur tibi prophetae et patres, pii sacrorum hymnorum auctores, quorum vocem profers, pietatem profiteris, devotionem imitaris, collaudant tecum Deum, adjicientes suam interpellationem, ut quibus jungeris pietate, socieris in sempiterna beatitate. Consideremus adhuc quomodo per telluris regiones eodem momento temporis, totum Officium divinum concinitur. Mane nos minores horas percurrimus per Europam et Africam; in Asia et Australia vesperas et completorium orant eodem tempore, quia nostrum ipsis est tempus post meridiem; in China, Chorea et Japonia matutinum persolvitur; in America nox atra rerum contegit terrae colores omnium, fratres dormiunt, sed exercitus Dei, acies bene ordinata sumus, vigilamus pro illis, qui dormientibus nobis vigilabunt pro nobis: et totus exercitus orantium salvus fit. Fieri potest, ut nonnulli fratres illo ipso, quo divinum Officium oramus, tempore, ministerio occupati sint; sed quemadmodum angeli, ad ministerium salutis ad terram missi, e coelo abesse videntur, non tamen absunt a choris suis, ubi incessabili voce proclamant: sanctus, sanctus, sanctus: ita etiam fratres nostri, ministerio occupati non excidunt e choro psallentium, quia Ecclesia orat, quia omnes vice illorum quoque orant, oraturi illi vice nostra, quando nos in ministerio salutis animarum implicamur. Celsa orantium societas, aut potius celsissimae sponsae Jesu Christi, propter quam fecit coelum et terram, celsissima oratio! Hinc exsulat divisio temporis, huc confluunt spatia locorum, una Ecclesia, in cunctis suis membris, Capiti suo ad dexteram Patris sedenti conjuncta, orat, laudat, deprecatur, placat ; ascendit oratio, descendit super omnes Dei benedictio. Hic chorus fratrum, chori angelorum et sanctorum in coelo aemulus, numquam a laudibus Dei cessat, quia cursu 24. horarum, non est minutum temporis, quo laus Dei non resonaret ore alicujus fratris psalmodiae vacantis. En scopum, ob quem orandi tempora divisim distincta et assignata et servata fuerant: ut laus Dei numquam cesset, ut cultus Dei sit perpetuus, sicut Deus est sempiternus. Et quidem, quia homo terrenis adhuc desideriis implicatur, et curis saecularibus impeditur, ex intervallo saltem respiret. 2) „Cui dicendum est, quaerit s. Eligius, oportet semper orare et non deficere, nisi ei, qui canonicis horis quotidie, juxta ritum ecclesiasticae traditionis, psalmodiis, precibusque consuetis Dominum laudare et rogare non desistit? et hoc est, quod psalmista dicebat: „benedicam Dominum in omni tempore, semper laus ejus in ore meo.“3) „Septenario enim numero, inquit Primasius, universitas figuratur, propterea canitur: „septies in die laudem dixi tibi“, quod alibi dicit: „benedicam Dominum in omni tempore, semper laus ejus in ore meo“. 4) Possunt et solent assignari alia quoque mysteria divisionis horarum; quia haec sunt tempora documentorum misericordiae ad nos descendentis, ideo docente s. Cypriano oratione sacranda sunt; 5) quia mysteriis vitae Jesu Christi respondent, prout hoc Rupertus Abbas metro expressit: 1 1) Hebr. 1,14. — 2) S. Leo M. serm. 4. de jejun. sept. mensis. — 3) Hom. 11. — 4) L. 1. in apoc. c. 1. apud Bona, 1. c. — 5) De orat, ad finem.
