Circulares litterae dioecesanae anno 1872. ad clerum archi-dioecesis strigoniensis dimissae a principe primate regni Hungariae et archi-episcopo Joanne Simor

XIV.

173 XIV. Annuncio Vobis, FF. et FF. in Christo Dilectissimi! quod faturo mense Se­ptembri in aedibus Seminarii Cleri junioris Strigoniensis spiritualia trium dierum exerci­tia asservanda sint, quorum copiam V. Clero huius Archi-Dioecesis dudum praebere volui, sed non potui cum ob alia impedimenta, tum praecipue propterea, quod aedes dicti Semi­narii maiores restaurationes poposcerint, quae mensibus Augusto ac Septembri, quibus Alumni in feriis abesse solent, perficiendae luerunt, hoc primum anno non sine magnis expensis consummandae. De spiritualibus exercitiis loquitur Benedictus XIV. cum dicit: !) „Quantum Se­cessus illi ab omni mundanarum rerum strepitu remoti, in quo Christifideles sese interdum recipientes, in meditationibus exercentur aeternis ad vitam sive male actam corrigendam, si­ve in melius transformandam, et ad aeternam salutem facilius comparandam semper pro­fuerint, experientia ipsa tam compertum exploratumque est, ut Sancti Patres, et spiritualis vitae magistri, atque ipsi Romani Pontifices------non solum ad eos saepissime frequen­ta ndos verbis et exemplis, verum etiam coelestium munerum thesauris eosdem Christifide­les excitare, adhortari, et allicere non destiterint.“ Clementi XI. id praecipue curae cordi­que fuit, ut Rectores animarum, Confessarii et alii beneficia tenentes Sacerdotes piis exer­citiis operam darent hanc potissimum ob causam: ,,Cum diuturna experientia compertum sit, ad retinendam conservandamque sacerdotalis Ordinis dignitatem, et sanctimoniam ma­xime conducere, ut Ecclesiastici viri spiritualibus Exercitiis aliquando vacent, quibus quid­quid sordium de mundano pulvere contractum est, commode detergitur, Ecclesiasticus spi­ritus reparatur, mentis acies ad divinarum rerum contemplationem extollitur 5 recte san- cteque vivendi norma vel instituitur, vel confirmatur.“ 2) Christus ipse ductus est in deser­tum a Spiritu. Solitudo novit vigilias Jesu; solitudo suscepit lacrymas Jesu; solitudo ora­tiones eius audivit; solitudo nascentem, solitudo turbas pascentem, solitudo in transfigura­tione corruscantem faciem eius sole clariorem vidit; solitudo resurgentem; solitudo ascen­dentem Dominum conspexit. „Ea omnia fecit Christus, ut observat M. Franc. Halber, Epi­scopus Caballicensis,3) non quod aliquibus egeret vitae melioris adminiculis, sed perfectum vitae, quam imitaremur, exemplum tradere volens.“ „Ad hoc Christi exemplum, continuat idem Episcopus, formati Apostoli, priusquam divinitus sibi commissam legationem imple­rent, aut praedicandi Evangelii munere fungerentur: unanimes in eadem domo precantes et divinis meditationibus sedulo intenti, nobis describuntur, ut se ad divinum illud Verbi Divini semen fructuose per totum orbem spargendum praepararent.“ Hinc sanctissimi viri omni tempore amavere solitudinem, Elias libenter in Carmelo philosophabatur, teste S. Gregorio Naz. 4), Joannes Bapt., quo non surrexit maior inter natos mulierum, in deser­1) Litt. Apóst, ddto 24. Martii, 1756.— 2) Const, ad Eppos Ital. a. 1710. — 3) 1. de Sacris Elect, sect. 4.— 4) Orat, in laud. Basilii. Nr. 3525. Spiritualia Exercitia pro V. Clero Archi- Dioecesano Strigonii as­servanda.

Next

/
Oldalképek
Tartalom